Να δημιουργηθούν τα δυο μεγάλα μουσεία για τον προσφυγικό ελληνισμό ζητά ο καθηγητής και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βλάσης Αγτζίδης. Ένα στη Θεσσαλονίκη, στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά και το δεύτερο στις προσφυγικές πολυκατοικίες στην Αθήνα. «Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία κυμαίνεται μεταξύ 700-800.000 ατόμων» δηλώνει με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Ποντίων.
Ζητά, επίσης, να αναδειχθεί ως τόπος ιστορικής μνήμης τα «απολυμαντήρια της Αρετσούς», καθώς και το Μαυρονήσι.
Ο Βλάσης Αγτζίδης, με συνέντευξή του στο News 24/7, απαντά σε όσους αρνούνται τη Γενοκτονία των Ποντίων: «Είναι πλέον αποδεδειγμένο ιστοριογραφικά ότι ο μετασχηματισμός της εγγύς ανατολής έγινε με σκληρές εθνικές εκκαθαρίσεις. Φορέας των βίαιων πράξεων ήταν οι νεότουρκοι εθνικιστές και οι κεμαλικοί που τους διαδέχτηκαν. Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, οι εθνικές αυτές εκκαθαρίσεις χαρακτηρίζονται γενοκτονία με βάση τη σχετική νομολογία που εισήχθη από τον ΟΗΕ το 1948. H πρόσφατη έκδοση από τις εκδόσεις Harvard της μελέτης των Benny Morris και Dror Ze’evi με τίτλο The Thirty-Year Genocide Turkey’s Destruction of Its Christian Minorities, 1894–1924 επιβεβαιώνει με τον πλέον αυστηρά ακαδημαϊκό τρόπο αυτό που η βουλή των Ελλήνων ομόφωνα έλαβε υπόψη το 1994 (μόνο για Πόντο) και το 1998 (για το σύνολο της Μικράς Ασίας). Τότε καθιερώθηκαν οι δύο ημέρες μνήμης για τη γενοκτονία που υπέστησαν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τον ακραίο μιλιταρισμό, που εξέφραζαν οι νεότουρκοι και οι κεμαλικοί στη συνέχεια. Τότε, με 70 χρόνια καθυστέρηση, το ελληνικό πολιτικό σύστημα έκανε το καθήκον του κλείνοντας σε συμβολικό επίπεδο τις διαφορές που το χώριζαν με τον ελληνισμό της Ανατολής. Αυτοί που αρνούνται το νομικό χαρακτηρισμό «Γενοκτονία» για τις εθνικές εκκαθαρίσεις ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Είτε δεν έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα, είτε είναι στρατευμένοι με την άλλη πλευρά κατά το πρότυπο των Αρνητών του Ολοκαυτώματος».
Απαντά επίσης και γιατί η Τουρκία μετά τους Αρμενίους αρνείται να αναγνωρίσει και τη Γενοκτονία των Ποντίων: «Η Τουρκία έχει μεγάλη δυσκολία να συμφιλιωθεί με το παρελθόν των ιδρυτών της. Μπορεί από τυπική άποψη να μη φέρει άμεση ευθύνη για τις γενοκτονίες, εφόσον ιδρύθηκε ως εθνικό κράτος το 1923, αλλά φαίνεται ότι το βάρος της κληρονομιάς το έχει εσωτερικεύσει και το έχει μετατρέψει σε ιδρυτικό της μύθο. Το σοβαρότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει είναι η Γενοκτονία των Αρμενίων γιατί στην περίπτωση αυτή πρέπει να καταβάλλει τεράστιες αποζημιώσεις στους απογόνους τους, κατά το πρότυπο των Ναζί στους Εβραίους. Με τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Πόντιοι, Ίωνες, Ανατολικοθρακιώτες κα) τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ δεν υπάρχουν οικονομικές διεκδικήσεις, εφόσον με τη Συνθήκη της Άγκυρας του 1930, τα δύο κράτη συμφώνησαν να ανταλλάξουν τους ρόλους έναντι ανταλλαγμάτων. Έτσι ο αντίδικος των Ελλήνων προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής είναι το ελληνικό κράτος. Για την Τουρκία υπάρχει μόνο το ηθικό μέρος και πολύ δύσκολα θα συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η σύγχρονη Τουρκία χτίστηκε πάνω στα κόκαλα εκατομμυρίων ανεπιθύμητων ανθρώπων».
Ο Βλάσης Αγτζίδης αναφέρει και γιατί είναι «κάτι σαν φάρσα» να προσπαθούν να ταυτιστούν με τους Πόντιους η ακροδεξιά στη χώρα μας και οι χρυσαυγίτες: «Όσον αφορά την ακροδεξιά και τους χρυσαυγίτες που προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα γεγονότα και τους πληθυσμούς, είναι κάτι σαν φάρσα. Γιατί οι πολιτικοί τους πρόγονοι είναι υπεύθυνοι για την εγκατάλειψη των Ελλήνων της Ανατολής στο έλεος των Τούρκων εθνικιστών, αλλά και για την σκληρή αντιπροσφυγική συμπεριφορά του μεσοπολέμου που είχε θύματα, πυρπολήσεις οικισμών και πολλές βάρβαρες πράξεις εις βάρος των απόκληρων.
Ειδικά η Χρυσή Αυγή που είναι Νεοναζί θα έπρεπε να είναι οι τελευταίοι που θα τολμούσαν να επιχειρήσουν την οικειοποίηση. Γιατί σήμερα γνωρίζουμε καλά τη γενεαλογία του ναζισμού. Γνωρίζουμε πλέον ότι οι νεοτουρκικές γενοκτονικές πρακτικές υπήρξαν το πρότυπο για τους Ναζί. Με τους νεότουρκους είχαν συνδεθεί πολλά σημαίνοντα στελέχη των Ναζί, όπως ο διοικητής του Άουσβιτς Ρούντολφ Ες, καθώς και ο Χάινριχ Χίμλερ. Από τις αρχές τις δεκαετίας του ΄20 ο Χάινριχ Χίμλερ συζητούσε με Τούρκους φίλους του για «τουρκικές λύσεις» στα προβλήματα της Γερμανίας.» Σε μια κομματική συγκέντρωση το 1927, ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ —ο ήρωας και το πρότυπο για τους Χρυσαυγίτες— παραλλήλιζε τους Έλληνες και τους Αρμένιους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τους Εβραίους λέγοντας: «Έχουν εκείνα τα συγκεκριμένα επαίσχυντα χαρακτηριστικά που καταδικάζουμε τους Εβραίους».
Η εικόνα που είχε ο Χίτλερ για τον Μουσταφά Κεμάλ είναι γνωστή από παλιά και κυρίως μέσα από το έργο του κεμαλικού δημοσιογράφου και συγγραφέα Falih Rıfkı Atay όπου στο βιβλίο του υπό τον τίτλο Cankaya γράφει ότι με τουρκική αντιπροσωπεία επισκέφτηκαν τον Χίτλερ για τα 50κοστά του γενέθλια. Ο Χίτλερ απευθυνόμενος προς αυτούς ανέφερε τον Μουσταφά Κεμάλ ως δάσκαλό τους λέγοντας: «…ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής κι εγώ (δηλ. ο Χίτλερ) είμαι ο δεύτερος μαθητής του».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τέλος, εμφανίζει η τοποθέτηση του Βλάσση Αγτζίδη για το τι μπορεί να κάνει σήμερα η χώρα μας για τους Πόντιους: «Αυτό που θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα για τους Πόντιους αλλά και όλους τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής είναι ευνοήσει την ανάδειξη της προσφυγικής μνήμης ως το καλύτερο σχολείο για την αντιμετώπιση των επικίνδυνων ρευμάτων που επανεμφανίστηκαν στην πατρίδα μας και στην Ευρώπη. Να δημιουργηθούν τα δύο μεγάλα μουσεία για τον προσφυγικό ελληνισμό. Ένα στη Θεσσαλονίκη, στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά και το άλλα στην Αθήνα, στις προσφυγικές πολυκατοικίες. Επίσης να αναδειχθεί ως τόπος ιστορικής μνήμης τα «απολυμαντήρια της Αρετσούς» στη Θεσσαλονίκη, όπου από το 1918 έως το 1923, περισσότεροι από 20.000 πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους στο προθάλαμο της «μητέρας-πατρίδας», καθώς και το Μακρονήσι όπου το 1922-23 λειτούργησε ως καραντίνα για δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες.
Επίσης υπάρχουν και τα κοινωνικά προβλήματα που σχετίζονται με τους παλιννοστούντες ομογενείς από την πρώην ΕΣΣΔ. Προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με την δέουσα προσοχή και ευαισθησία, γιατί οι ομογενείς μας αυτοί ήταν πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής που εγκλωβίστηκαν στην ΕΣΣΔ, η Ελλάδα απαγόρευσε την κάθοδό τους και ο Στάλιν τους κατακρεούργησε…».
Πηγή: news247.gr
