«Σας είναι γνωστό ότι στην Ιστορική περιοχή του Πόντου ομιλείται η πλησιέστερη προς την αρχαία Ελληνική ομιλουμένη σήμερα γλώσσα. Δεν θα αναφέρω λέξεις που συναντάμε στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία του 9ου και 8ου αιώνα Π.Χ. Για τον οποιονδήποτε άνθρωπο καλής θελήσεως και κάποιας παιδείας αυτό από μόνο του αποτελεί πηγή ενθουσιασμού και πολύμορφου ενδιαφέροντος. Γνωρίζετε επίσης τη συμβολή της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στον εξανθρωπισμό και εκπολιτισμό της Ανθρωπότητας. Όλοι οι λαοί και τα έθνη στον κόσμο είναι υπόχρεοι και υπερήφανοι για αυτό. Θεωρούν χρέος τους να την προστατεύουν γιατί αποτελεί μέρος της κληρονομιάς και της ταυτότητάς τους» αναφέρει η επιστολή του γιατρού Δημήτρη Γερούκαλη που απέστειλε πριν από περίπου έναν μήνα στον γενικό πρόξενο της Δημοκρατίας της Τουρκίας στη Ρόδο Atif Sekercioglou.
Ενώ καταλήγει λέγοντας: «Φαντάσθηκα έναν δικό σας πρωταγωνιστισμό σε πολλά πεδία για την προστασία της Ποντιακής ως της πλησιέστερης προς την αρχαία Ελληνική ομιλούμενης σήμερα γλώσσας. Είμαι σίγουρος ότι όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως στον Κόσμο αλλά και οι διεθνείς και εθνικοί θεσμοί, θα σας προστάτευαν».
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την επιστολή:
«Αξιότιμε κύριε Πρόξενε,
Ο μήνας Μάιος είναι ο μήνας εξυψώσεως των ανθρωπιστικών αξιών μας, της καμπύλης του ανθρωπισμού μας, της ίδιας της ανθρώπινης φύσεως μας.
Είναι ο μήνας των ύμνων προς τις ιδεολογίες της ζωής και καταδίκης των ιδεολογιών του θανάτου.«Η μνήμη μας είναι ο ανθρωπισμός μας» διάβασα σε ένα πεφωτισμένο κείμενο προ ολίγων ημερών. Δεν θα μείνω όμως πολύ σε αυτήν την θεμελιώδη για την ανθρώπινη ύπαρξη μας παράμετρο, εκτός των άλλων, για να μην σας φέρω σε δύσκολη θέση. Οφείλω να πω ότι η επιστολή μου απευθύνεται προς εσάς, ως λειτουργό ενός κρατικού μηχανισμού, αλλά κυρίως απευθύνεται στον άνθρωπο Atif Sekercioglou. Η γνώμη μου είναι ότι αυτές οι διαστάσεις, οι υποστάσεις, κρατικός λειτουργός και άνθρωπος, δεν διαχωρίζονται. Η σχέσης αυτή ως δοκιμασία, ως δίλημμα, ως επιλογή, ως απόφαση επιστρέφει εκ νέου στην Μικρά Ασία. Η επιστολή μου προς εσάς, τώρα τις μέρες του Μαΐου, έχει αυτές τις αφετηρίες, αλλά επεκτείνεται και σε έναν μελλοντικό ανθρωπιστικό ορίζοντα.
Είναι γνωστό σε όλους ότι η Κεμαλική μηχανή του θανάτου έφθασε στον Πόντο σε υψηλά επίπεδα παραγωγής. Αυτό αποτελεί συνείδηση τόσο της πλευράς των θυτών όσο και των θυμάτων. Ο βαλκάνιος Βαρδάριος Κεμάλ ερχόμενος στον Πόντο συστηματοποίησε τον θάνατο. Δίδαξε τον μετέπειτα Μουσταφά του Ρήνου.
Αυτά αφορούν το χθες. Η επιστολή μου επικεντρώνεται στο σήμερα. Σας είναι γνωστό ότι στην ιστορική περιοχή του Πόντου ομιλείται η πλησιέστερη προς την αρχαία Ελληνική ομιλουμένη σήμερα γλώσσα. Δεν θα αναφέρω λέξεις που συναντάμε στην αρχαία Ελληνική γραμματεία του 9ου και 8ου αιώνα π.χ .Για τον οποιονδήποτε άνθρωπο καλής θελήσεως και κάποιας παιδείας αυτό από μόνο του αποτελεί πηγή ενθουσιασμού και πολύμορφου ενδιαφέροντος. Γνωρίζετε επίσης τη συμβολή της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στον εξανθρωπισμό και εκπολιτισμό της ανθρωπότητας. Όλοι οι λαοί και τα έθνη στον κόσμο είναι υπόχρεοι και υπερήφανοι για αυτό. Θεωρούν χρέος τους να την προστατεύουν γιατί αποτελεί μέρος της κληρονομιάς και της ταυτότητάς τους. Γνωρίζετε επίσης ότι οι λέξεις αυτής της γλώσσας, είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω της λατινικής, χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή της νέας Τουρκικής γλώσσας τον προηγούμενο αιώνα, στην Άγκυρα.
Όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα του αγαθού, του καλού, του πολιτισμού. Στην επικράτεια όμως του κράτους το οποίο υπηρετείτε και κυρίως στον ιστορικό Πόντο, επιβάλλεται προσχεδιασμένα και συστηματικά το κακό, η ύβρις, η βαρβαρότητα, η βία, η δολοφονία αυτής της πανάρχαιας γλώσσας. Διάβασα την αντιπαράθεση του κράτους σας με την «Διεθνή Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών» στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η διεθνής ένωσης συγκέντρωσε στις τάξεις της ό,τι καλύτερο είχε ο παγκόσμιος ανθρωπισμός. Ήταν φυσιολογικό να καταγγείλει τις βαρβαρότητες, τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Ποντίων στον Πόντο σήμερα. Κυρίως την δολοφονία της γλώσσας του Ομήρου και του Στράβωνα. Σας στέλνω δύο βιβλία στην Αγγλική και την Τουρκική, όπου θα βρείτε αυτήν την αντιπαράθεση, εάν δεν τη γνωρίζετε. Michalis Charalambidis The Pontian Question in the United Nations, Second Edition, 2009, Geneva – Athens και Mihalis Haralambidis, Pontos Antik Bir Kimliḡin Geri Dönϋşϋ-Έναν βιβλίον σην εξορίαν, Stravon Yayinevi, 2013, Athens.
Νομίζω ότι δεν είσθε υπερήφανος για την εικόνα της υπηρεσίας και των μηχανισμών του κράτους σας. Δεν δημοσιοποιώ τους συλλογισμούς μου, τα ερωτήματα μου, για το πώς μπορεί να αισθάνεται ένας κρατικός υπάλληλος μπροστά σε αυτήν την αποκρουστική πραγματικότητα της συστηματικής δολοφονίας μιας πανάρχαιας γλώσσας. Μπροστά στην βία ενάντια στα μικρά παιδιά. Αν τον απασχολεί; Τις επιπτώσεις στην ψυχική του κατάσταση, την ψυχική του υγεία, στα επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης του. Αυτό όμως που σκέφθηκα και ίσως είναι ο λόγος της γραφής αυτής της επιστολής, κινείται σε άλλη σφαίρα. Υψηλή, ανθρώπινη, του καλού, του αύριο. Σκέφθηκα τι θα μπορούσατε να κάνετε εσείς τασσόμενος με το μέρος του καλού, του πολιτισμού. Φαντάσθηκα έναν δικό σας πρωταγωνιστισμό σε πολλά πεδία για την προστασία της Ποντιακής ως της πλησιέστερης προς την αρχαία Ελληνική ομιλούμενης σήμερα γλώσσας. Είμαι σίγουρος ότι όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως στον κόσμο αλλά και οι διεθνείς και εθνικοί θεσμοί, θα σας προστάτευαν. Εγώ θα σας φιλοξενούσα στην πατρίδα του Ιπποκράτη. Με τις καλύτερες ανθρώπινες ευχές μου.
Δημήτριος Γερούκαλης
Ψυχίατρος»
Πηγή: polis-agora.blogspot.com
