«Ο ουρανός ποτέ δεν βοηθά τους ανθρώπους οι οποίοι δεν δρουν» Φιλοκτήτης του Σοφοκλή (περίπου 409πΧ). Σκεφτείτε αυτά τα λίγα λόγια του μεγάλου τραγωδού, λέξεις οι οποίες απηχούν τον προκάτοχό του Ευριπίδη και αντηχήθηκαν αργότερα από χριστιανούς και ισλαμικούς συγγραφείς κατά τους επόμενους αιώνες. Σκεφτείτε επίσης αυτό το άρθρο ως προληπτική δράση εναντίον των διάσπαρτων ατόμων —ιδιαίτερα στη Μελβούρνη— που ουρλιάζουν για την δράση του Ποντιακού στοιχείου γύρω από το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων με την κάθε ευκαιρία.
Καθώς πλησιάζει η ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου —η 19η Μαΐου— αυτές οι φωνές θα ηχήσουν ξανά. Σύμφωνα με αυτά τα άτομα, ο κύριος λόγος για τη «σιωπή» γύρω από τη μοίρα των Ελλήνων της Θράκης και της Μικράς Ασίας είναι ότι οι Πόντιοι προωθούν «μόνο» τον πόνο τους και όχι τον πόνο των συνελλήνων. Οι πιο ακραίες ανάμεσα σε αυτές τις διάσπαρτες φωνές —οι οποίες συνήθως κρύβονται πίσω από τα πληκτρολόγια τους— καταδικάζουν την «διαίρεση των θυμάτων», επιτίθενται στους εορτασμούς ή στις δραστηριότητες που επικεντρώνονται στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Αναμφίβολα, αυτές οι επιθέσεις θα κλιμακωθούν τις επόμενες εβδομάδες.
Αυτό που δεν συζητούν αυτά τα μεμονωμένα άτομα είναι η έλλειψη δράσης από Θρακικούς και Μικρασιατικούς οργανισμούς για την υποστήριξη της κοινοβουλευτικής και επιστημονικής αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, του αυτόχθονου λαού μεταξύ του ποταμού Έβρου και της οροσειράς του Καυκάσου μεταξύ του 1914 και του 1924. Ακόμα κι εντός της Ελλάδος, η δράση των Θρακικών και Μικρασιατικών οργανισμών υστερεί πολύ πίσω από την δράση των Ποντίων ξαδέρφων τους. Δεδομένου ότι οι Θράκες ήταν τα πρώτα θύματα των γενοκτονικών σχεδίων του τουρκικού κράτους, δεδομένου ότι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας άρχισαν να τεκμηριώνουν τις γενοκτονικές θηριωδίες ήδη από το 1914 και διέδωσαν αυτές τις πληροφορίες στα κέντρα ισχύος της εποχής, Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη και Washington DC, δεδομένου αυτού του πρώιμου ακτιβισμού, η έλλειψη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας σήμερα γίνεται ακόμη πιο θλιβερή.
Στην Αυστραλία, υπάρχει μόνο ένας Μικρασιατικός σύλλογος που εδρεύει στο Brisbane, μακριά από το «τρίγωνο ισχύος» του Σίδνεϊ–Καμπέρα–Μελβούρνη. Στα κέντρα εξουσίας της αυστραλιανής πολιτικής, οι μόνοι οργανισμοί που συντονίζουν και χρηματοδοτούν εκδηλώσεις γύρω από την 14η Σεπτεμβρίου —την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας— είναι οι Ποντιακοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις οι οποίες ξεχωρίζουν είναι εκείνες που πραγματοποιήθηκαν στο κοινοβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας με πρωτοβουλία της Συντονιστικής Επιτροπής Εκδηλώσεων για την Γενοκτονίας του Πόντου της πολιτείας, αποτελούμενη από εκπροσώπους των ποντιακών συλλόγων του Σίδνεϊ και του Γουόλονγκονγκ. Αυτό είναι άλλο ένα σημείο στο οποίο αυτοί που επιτίθενται στην Ποντιακή δραστηριότητα δεν αναφέρονται καθόλου.
Κλείνοντας, ας επιστρέψουμε στα λόγια του Σοφοκλή, γραμμένα πριν από 26 αιώνες: «ο ουρανός δεν βοηθά ποτέ τους άντρες που δεν θα ενεργήσουν». Σε αυτό το άρθρο, οι ρόλοι των Εβραίων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων ακτιβιστών έχουν παραμεληθεί σκόπιμα. Η σχέση τους με την δράση των Ελλήνων είναι θέμα για άλλη ώρα. Οι Έλληνες πρέπει να αναλάβουν την πλήρη ευθύνη για την υπεράσπιση των δικών τους δικαίων. Καλώς ή κακός, οι Πόντοι έχουν αναλάβει το πρωταρχικό ρόλο. Φέρτε νέες ιδέες, προτείνετε νέες κατευθύνσεις, αλλά μην σαμποτάρετε τις προσπάθειες υπεράσπισης σε ένα βασικό εθνικό θέμα. Είτε συστρατευτείτε με την Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας, τα μέλη και τους συνεργάτες της ή φύγετε από τον δρόμο μας.
Παναγιώτης Διαμάντης
Γενοκτονολόγος–Ιστορικός, αντιπρόεδρος του
Αυστραλιανού Ινστιτούτου Μελετών Γενοκτονιών
