Γεννήθηκε στο Κλείτος Κοζάνης από αγρότες γονείς και Πόντιους. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε τη Μέση εκπαίδευση Φιλολογώντας. Ερευνήτρια της Ποντιακής Μητρικής Γλώσσας, δίδαξε την Ποντιακή Διάλεκτο στο Πανεπιστήμιο «Μακεδονία» Θεσσαλονίκης και αρθρογραφώντας στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Έχει εκδώσει τα βιβλία: Ματωμένος νόστος 2018, Κυριακίδης, Διδασκαλία Ποντιακής Διαλέκτου 2018, Κυριακίδης, Λειτουργικό Συντακτικό Ποντιακής Διαλέκτου 2019, Κυριακίδης, Ξένες Λέξεις στην Ποντιακή Διάλεκτο 2021, Κυριακίδης. Υπό έκδοση —κατά προτεραιότητα— : Τα 23 χωριά του Επές, Αρχαίες λέξεις στην Ποντιακή Διάλεκτο, Λαογραφικά και Ετυμολογικά της Ποντιακής Διαλέκτου.
Ανήκει στην τρίτη γενιά προσφυγών από το Πόντο.
Φιλόλογος, συγγραφέας, ερευνήτρια, διδασκάλισσα της Ποντιακής Μητρικής Γλώσσας, ανά την υφήλιο, μέσω Πλατφόρμας Τηλεδιασκέψεων, εθελοντικά, γιορτινά, μοναδικά, σχολιαστά, Απεσλίδικα. Αυτή είναι η Γιώτα Ιωακειμίδου, η αιώνια γυναίκα, η Μάνα η Πανεργάτρια, η Προσφορά, διαθήκη και παρακαταθήκη μνήμης , ιερή σκυταλοδρόμισσα γνώσης και μάθησης στο χρόνο, ατέλειωτη τροφή και συντάκτρια των ανθρώπινων τρόπων.
Ο Γολγοθάς της αρχίζει με τους προγόνους της, 1923, όταν ξεριζώθηκαν από το Απές, τα χωριά Τιφλίκ Σεβάστιας και Κοφ-Τεπέ του Πόντου, που έφτασαν από Αργυρούπολη μετανάστες, στα μέσα του 19ου αιώνα .
Μας λέει ανυπότακτη: «Αν δεν γνωρίζεις ποια είσαι, ποιος είσαι, είσαι δέντρο στην έρημο, χωρίς νερό, χωρίς μνήμη, χωρίς γονιμοποιημένο μέλλον».
Έναν ακόμα ρόλο έχει η Γιώτα Ιωακειμίδου, πρωταγωνιστικό, δυναμικό, Ολύμπιο, πολιτισμικό!!! Δουλεύει το Ποντιακό Γλωσσάρι, την Ποντιακή Ορθογραφία και προτείνοντας ερμηνείες των ιδιαίτερα «κρυφών» νοημάτων στα ιδιώματα, στο βιβλίο που ετοιμάζεται , Ανθολογία Ποντιακής Ποίησης — Η Δίγλωσσος, μεταφορά, μετάφραση, πρόλογος εμού του ιδίου και είμαι ο ευλογημένος, της αρτιότητας αυτής της έκδοσης, αυτού του θεμελιακού τόμου, αφιερωμένου και στα 100 Χρόνια Γενοκτονίας των Ποντίων, το έτος 2022.
Έι Παρχαρομάνα Γιώτα! Έρθεν κανείς αδά απάν να λέει το Πόιημαν σα Παρχάρε; / Να πειν’ κρύα νερά / Τα ρίζας να κρατεί; / Τσικάρι μ’ και Γιαβρί μ’…
Ηλίας Τσέχος
