«Χτες το πρωί έφυγε απροειδοποίητα ο πατέρας μας Ανδρέας Αγτζίδης. O αρχαιότερος εν ζωή της δεύτερης γενιάς μιας οικογένειας προσφύγων του 1922. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί μιας πολυμελούς ποντιακής οικογένειας. Ο πατέρας του Βλάσης είχε γεννηθεί στο Αμιρχάν του Κάρς του Καυκάσου και η μητέρα του Αφροδίτη στην Ταρσό της Χερροίανας της Αργυρούπολης του Πόντου». Με αυτά τα λόγια ξεκινάει η ανάρτηση του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη —στο προσωπικό του προφίλ στο facebook— σχετικά με τον θάνατο του πατέρα του, Ανδρέα Αγτζίδη.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει σήμερα στις 12:00 στο Σταυροχώρι του Κιλκίς, στο προσφυγικό χωριό όπου γεννήθηκε πριν από 91 χρόνια.
Ο εκλιπών ήταν γεννημένος το Νοέμβριο του 1926, έζησε τα τραγικά γεγονότα της Κατοχής ενταγμένος στην ΕΠΟΝ, βίωσε την μετακατοχική τρομοκρατία, απέφυγε την τελευταία στιγμή τον Εμφύλιο, σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε ως δάσκαλος.
Επί χούντας μετατέθηκε στην Αθήνα, για να αποφύγει το βαρύ κλίμα που δημιουργούσε η χούντα στο Κιλκίς. Μετά το 1974 συμμετείχε στο δημοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα και υπηρέτησε ως προϊστάμενος της δημοτικής εκπαίδευσης σε μια μεγάλη εκπαιδευτική περιφέρεια της Αθήνας.
Με την αφυπηρέτησή του επέστρεψε με τη σύζυγο του Εύχαρι -επίσης εκπαιδευτικό- στο γενέθλιο τόπο, όπου είχε συστηματική δημόσια παρουσία με δημοσιεύσεις για ιστορικά, εκπαιδευτικά, πολιτικά και εθνικά θέματα.
Ήδη βρίσκονται υπό έκδοση δύο βιβλία του. Το ένα για τη Μάχη του Κιλκίς της 4ης Νοεμβρίου 1944 μεταξύ ΕΛΑΣ και δοσίλογων και το άλλο με τα δημοσιευμένα κείμενά του. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να τα δει εκτυπωμένα.
Η τελευταία του δημόσια παρέμβαση ήταν η ομιλία του στις 2 Δεκεμβρίου του 2017 στο Κιλκίς, σε μια ιστορική εκδήλωση οργανωμένη από τον Όμιλο Ιστορίας.
