Ανήμερα του Πάσχα (Κυριακή 02 Μαΐου 2021) άφησε την τελυταία του πνοή ο διεθνούς φήμης ζωγράφος και ακαδημαϊκός Πόντιος ομογενής Παύλος Αρζουμανίδης σε ηλικία μόλις 61 ετών..
Για την προσφορά του στο χώρο του πολιτισμού, του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Ρωσικής Ακαδημίας Τεχνών.
ΠΟΠΣ: «υπηρέτησε με απαράμιλλη συνέπεια και ήθος τον Πολιτισμό και τις Τέχνες από σπουδαίες θέσεις ευθύνης»
Την ανείπωτη θλίψη της για τον πρόωρο χαμό του, εξέφρασε μέσω Δελτίο Τύπου η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων. «Θα τον θυμόμαστε πάντοτε για το πηγαίο χαμόγελό του, την ευγένεια της ψυχής του αλλά και την μεγάλη αγάπη του για τη μητέρα-πατρίδα, την Ελλάδα, η γη της οποίας θα τον αγκαλιάζει πλέον για πάντα», αναφέρει στη συλλυπητήρια ανακοίνωσή της η ΠΟΠΣ. Τα Συλλυπητήριά της εκφράζει και στον ταμία της Ισαάκ Αρζουμανίδη ο οποίος ο αδερφός του εκλιπόντα.
Διαβάστε εδώ όλο το Δελτίο Τύπου της ΠΟΠΣ.
Κωνσταντίνος Φωτιάδης: «οι Έλληνες της Τσάλκας, δικαιολογημένα θρηνούν την απώλεια του κορυφαίου επιστήμονα, που είχε»
Την θλίψη του για το χαμό του Παύλου Αρζουμανίδη εξέφρασε ο ομότιμος καθηγητής Κωνσταντίνος Φωτιάδης. Χαρακτηριστικά έγραψε: «Δεν είναι τυχαίο ότι ο αδελφικός μου φίλος, ο Παύλος, επέλεξε για το αιώνιο ταξίδι του τη λαμπροφόρα αναστάσιμη ημέρα, την πιο ευλογημένη ημέρα της χριστιανοσύνης. Η Ελληνική Κοινότητα της Μόσχας, ο ελληνισμός της Διασποράς, μα ιδιαίτερα οι Έλληνες της Τσάλκας, δικαιολογημένα θρηνούν την απώλεια του κορυφαίου επιστήμονα, που είχε, στην πιο ώριμη καλλιτεχνικά και επιστημονικά περίοδο της ζωής του, πολλά ακόμη να προσφέρει στον οικουμενικό πολιτισμό. Σήμερα μπορώ πλέον δημόσια να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για τις καταπληκτικές ξεναγήσεις σου στο μεγάλο μουσείο, που ήσουν ως αντιπρύτανης υπεύθυνος, αλλά και για τα πλούσια γεύματα του στον αριστοκρατικό τους χώρο μαζί με τους φίλους μου τον Γιώργο Ηλιάδη και το Νίκο Σιδηρόπουλο.
Καλό παράδεισο φίλε μου».
Νίκος Σιδηρόπουλος: «Θεός φυλάξει, θα συναντηθούμε στον ουρανό κάποια μέρα.»
Ο Δημοσιογράφος και στενός φίλος του εκλιπόντα, Νίκος Σιδηρόπουλος, με την σειρά του αποχαιρέτησε τον Παύλο Αρζουμανίδη. «Έφυγε από τη ζωή ο άξιος συμπατριώτης μας, Έλληνας πατριώτης, ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Τεχνών, φίλος μου Pavel Arzumanidis. Η αποχώρησή του μας έπιασε όλους απροετοίμαστους.
Πώς τόσα, τόσα σχέδια, δημιουργικά και οργανωτικά, ελληνικά και όλα έσπασαν στη στιγμή. Υπάρχουν τεράστιες απώλειες στις ελληνικές βαθμίδες μας τον τελευταίο χρόνο της πανδημίας του κοροναϊού. Φαίνεται ότι τους είδαμε πριν λίγες μέρες και «σήμερα» να παίρνουν πένθιμα νέα ότι δεν είναι πια εκεί για εμάς. Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις, να αντιμετωπίσεις, αλλά είναι αλήθεια.
Ο χρόνος θα περάσει και οι πληγές μας κάπως θα ξεφορτωθούν… Τώρα λοιπόν όλοι εμείς, για τους οποίους ο Παύλος μας, ο Pavel Arkhipovich ήταν στενός φίλος και σύντροφος, δεν μπορούμε να ανακάμψουμε… Δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι οποιαδήποτε σκέψη του ενυδατώνει τα μάτια μου.
Έφυγε την Φωτεινή Ημέρα του Πάσχα του Χριστού, που μιλάει για την φωτεινή προσωπικότητά του, την καλοσύνη του, την σοφία της ζωής, την επιθυμία όλων στις ζωές μας, στην πολύ δύσκολη και παθητική, «vihast» ελληνική κοινωνιολογία να αποφασίσει με αγάπη και ειρήνη, με ευγένεια, σύμφωνα με την δικαιοσύνη.
Γνωριζόμαστε πάνω από 20 χρόνια, και γίναμε φίλοι τα τελευταία 15 χρόνια, όταν οι συναντήσεις και η επικοινωνία μας έγιναν μόνιμες, επιτακτική ανάγκη και για τα δύο. Ήταν όλα αυτά. Οι διαφωνίες είναι αιχμηρές, με χαρά κατανόηση ότι σε αυτό το θέμα είμαστε απόλυτα ομοϊδεάτες, μια μικρή κουβέντα, που συμβαίνει στους φίλους σε θέματα αρχής του σύμπαντος.
Ήταν «φούτερ» – ομολόγησε το κακό, να αποφασίσει τα πάντα με ειρήνη, συμβιβασμό, να αλλάξει εξελικτικά τον κόσμο προς το καλύτερο. Εδώ χωρίσαμε. Αλλά ήταν τόσο στη φύση, όχι για κάποιους «ακαδημαϊκούς» λόγους – έψαχνε για καλό στους ανθρώπους, τις καλύτερες ποιότητές τους χωρίς να βλέπει αρνητισμό.
Αυτό ήταν ένα μοναδικό άτομο! Λαμπρός οργανωτής γεμάτος ιδέες και σχέδια. Ένας άνθρωπος της δημιουργικότητας. Έλληνας είναι πατριώτης. Ορθόδοξος Χριστιανός. Έλληνας με μεγάλο γράμμα!
Ένας άνθρωπος που θυμάται την συγγένεια του, τους προγόνους του, τις στάχτες του. Έχασε νωρίς τον πατέρα του, τον αδερφό του, γεγονός που βοήθησε την πρώιμη ενηλικίωσή του όταν εξωτερικά έμπαινες στην ενηλικίωση όταν ήσουν υπεύθυνος για τους αγαπημένους σου. Αυτό είναι ίσως το κυριότερο πράγμα που ήταν σε αυτό – Ευθύνη, Ευγένεια, Αγάπη, μη αντίσταση στο κακό, αγάπη για τους ανθρώπους μας, σοφία ζωής.
Φίλε μου Pavel, συγχώρεσε με που μερικές φορές είμαι πολύ αντηχητικός που ήθελα να δω τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μου σε σένα.
Ξεκινώντας στις 29 Απριλίου όταν έμαθα από τον μικρό αδερφό σου τον Ισαάκ ότι είσαι στην εντατική όταν είχες μια φαινομενικά επιτυχημένη χειρουργική επέμβαση και χθες που έλειπες το πρωί, όλες αυτές τις ώρες που σου μιλάω:
«Παύλο, φύγε! Παύλο, μη φεύγεις!»- «Παύλο, συγγνώμη…».
Θα μου λείψεις πάρα πολύ.
Θεός φυλάξει, θα συναντηθούμε στον ουρανό κάποια μέρα.
… Και σε όλους εσάς, συμπατριώτες και φίλους. Να προσέχεις τον εαυτό σου! Το αστείο τελείωσε. Αυτό έχει γίνει κάποια λόγια ξόρκι και προσευχή. Να προσέχεις τον εαυτό σου!
… Pavel, φίλε μου! Συγχωρήστε και συγχωρήστε!»
