Μπορεί να έχουν συμπληρωθεί 102 χρόνια από την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ωστόσο ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλούν ιστορίες που συγκινούν και ανατριχιάζουν, καθώς βάφτηκαν με αίμα και απέραντο ανθρώπινο πόνο.
Η Ελένη Ασμανίδου είναι μια ηλικιωμένη που κατοικεί στη Ροδόπη και η γιαγιά της έμενε στον Πόντο. Ήταν εκεί στην επιμνημόσυνη δέηση εις την μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ποντίων στην Κομοτηνή και συγκινημένη θυμήθηκε την ιστορία της γιαγιάς της.
Συγκεκριμένα η κα Ασμανίδου έντονα φορτισμένη διηγήθηκε: «Η γιαγιά μου η Αναστασία, στον Πόντο τότε το ‘19 που έγιναν αυτά τα γεγονότα, είχαν πάει στην Πόλη και τα παιδιά της έκλαιγαν και ήθελαν να πάνε μαζί της, αλλά εκείνη φοβόταν μην τους επιτεθεί κάποιος στον δρόμο και έτσι άφησε τα παιδιά της δύο αγόρια και ένα κορίτσι στα αδέρφια της. Όταν γύρισαν το χωριό ήταν όλο καμένο, όλοι σκοτωμένοι και τα παιδιά τα είχαν μαζέψει. Μέρα δεν περνά που να μην θυμάμαι το μοιρολόγι της γιαγιάς μου[…]. Ο πατέρας μου όταν μεγάλωσε προσπάθησε πάρα πολύ μήπως βρει ένα παιδί της, αλλά δεν τα κατάφερε. Αυτή είναι η ιστορία της γιαγιάς μου και την θυμάμαι κάθε μέρα».
Πηγή: xronos.gr
