Ως γνωστό, στο πλαίσιο της προεκλογικής καμπάνιας για το δήμο της Κωνσταντινούπολης, ο Ταγίπ Ερντογάν —από το χωριό Ποταμιά της Ριζούντας— υποστηρίζοντας τον εκλεκτό του Μπιναλί Γιλντιρίμ —που καταγόταν από την περιοχή της Νικόπολης και από πολύ παλιά εξισλαμισμένα χωριά— κατηγόρησε τον Εκρέμ Ιμάμογλου ότι έχει ελληνική καταγωγή και ότι μέσω αυτού οι Έλληνες θα ξαναπάρουν τον έλεγχο της Πόλης.
Αμυνόμενος ο Ιμάμογλου ανέδειξε την από τουρκικής πλευράς πατριωτική δράση του παππού του Hacı Mevlüt İmamoğlu (1895-1977), τον οποίο το τουρκικό κράτος τίμησε με μετάλλιο ανδρείας για την δράση του στον ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1919-22. Αυτό έδωσε το έναυσμα σε μια διαδικτυακή συζήτηση, όπου ο καθένας άρχισε να λέει το μακρύ του και το κοντό του.
Η δικιά μου άποψη ήταν διαφορετική και σας την καταθέτω εδώ:
«Αυτό που φαίνεται είναι ότι υπάρχει μια σύγχυση περί της ιστορικής φάσεως της Ανατολής την εποχή του 1919-1922. Οι πληθυσμοί τότε βρίσκονταν σε μια απολύτως προνεωτερική κατάσταση, όπου οι ταυτότητες ορίζονταν με βάση τη θρησκευτική τοποθέτηση.
Ειδικά από τη στιγμή που ο Μουσταφά Κεμάλ εδραίωσε τον έλεγχο μετά την απόβασή του στη Σαμψούντα (19 Μαϊου 1919) και δημιούργησε ένα παράνομο κράτος —κατά τον τύπο που ζήσαμε πρόσφατα με τον ISIS— η αντιμειονοτική του προσπάθεια έλαβε θρησκευτικά χαρακτηριστικά, παρότι ο ίδιος ήταν άθρησκος και κοσμικός. Έτσι κήρυξε “τζιχάντ” —ιερό μουσουλμανικό πόλεμο κατά των απίστων— και από τα μέσα του 1921 ανακηρύχθηκε gazi (δηλαδή ιερός Πολεμιστής για τη διάδοση του Κορανίου). Οπότε κατάφερε να προσελκύσει τους πιστούς μουσουλμάνους της επικράτειάς του: τουρκόφωνους, κουρδόφωνους, αρμενόφωνους-χεμσίν, ακόμα και ελληνόφωνους.
Όλα αυτά λίγα πράγματα σημαίνουν για το σύγχρονο ζήτημα ταυτότητας που εμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην Τουρκία, καθώς η κοινωνία αστικοποιήθηκε και μπορούμε να μιλήσουμε πλέον για μια νέα γενιά που πολιτικοποιήθηκε από την αριστερά, ή που απέκτησε κοσμικά χαρακτηριστικά.
Βεβαίως, είναι γεγονός που δεν μπορούμε να διαγράψουμε, ότι η σύγχρονη τουρκική κοινωνία συγκροτήθηκε από τον εθνικισμό πάνω στο 1922 και στις γενοκτονίες των μη μουσουλμανικών λαών. Αναγκαστικά και αυτοί διαμόρφωσαν τους εθνικούς τους μύθους, τους οποίους πρέπει να παρακάμψουμε ώστε να καταφέρουμε να συνομιλήσουμε. Και τα καταφέρνουμε ουσιαστικά και σε βάθος με τη νέα γενιά που προέρχεται από την αριστερά»
Βλάσης Αγτζίδης,
διδάκτωρ ιστορίας–μαθηματικός
