O θάνατος της Βασιλικής Λιώλιου δεν βύθισε στο πένθος μόνο την οικογένειά της αλλά και εκατοντάδες οικογένειες Ελλήνων της Μελβούρνης που της είχαν εμπιστευτεί την εκπαίδευση των παιδιών τους. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του Σχολείου, (1967-1992) χιλιάδες μαθητές διδάχθηκαν την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό σε υψηλό επίπεδο, ενώ υπήρξε ταυτόχρονα φυτώριο εκπαιδευτικών που στη συνέχεια ίδρυσαν δικά τους ελληνικά σχολεία ή ασχολήθηκαν διεξοδικά με την ελληνομάθεια.
Μαζί με τον σύζυγό της Σπύρο Λιώλιο ίδρυσαν έναν ιστορικό εκπαιδευτικό θεσμό της παροικίας μας: Την Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε δυο (από τις πολλές) αναρτήσεις που έκαναν στο Facebook πρώην μαθητές της. Ο Κώστας Καραμάρκος έγραψε: «Ένας γενναιόδωρος άνθρωπος και μια από τις πιο σημαντικές δασκάλες Ελληνικών στην ιστορία της Ελληνομάθειας στη Μελβούρνη, η κυρία Κούλα Λιώλιου, το γένος Ανδρίτσου, από την Εράτυρα, δε βρίσκεται πλέον κοντά μας. Πέθανε χθες στη Μελβούρνη, λίγο πριν πατήσει τα 84 της χρόνια. Το εκπαιδευτικό της έργο, έχοντας ως όχημα ένα σχολείο ακαδημαϊκής αριστείας, την Ακαδημία Ελληνικών της Μελβούρνης, ιδιωτικό σχολείο Ελληνικών που διεύθυνε ο ηπειρώτης σύζυγός της Σπύρος, σημάδεψε θετικά αμέτρητα ελληνικής καταγωγής παιδιά της Μελβούρνης, που σήμερα διακρίνονται σε χίλιους δυο τομείς της κοινωνίας της Αυστραλίας. Μεγάλη κληρονομιά της κυρίας Κούλας όπως τη φώναζα, είναι οι καλές θύμησες που κουβαλούν και ο σεβασμός που τις έδειχναν όλοι όσοι και όλες όσες τη συνάντησαν κάποια στιγμή της ζωής τους ως εκπαιδευτικό ή ως συνάνθρωπο».
Εξάλλου ένας άλλος μαθητής της, ο Κώστας Καλυνιός υπογράμμισε: «Όταν αποφοίτησα από την Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης το 1991 έγραψα ένα γράμμα στην κυρία Λιώλιου, τη δασκάλα που εμφύσησε σε χιλιάδες ελληνόπουλα την αγάπη για τα ελληνικά γράμματα, όπου της περιέγραφα πόσο λυπόμουν για το ότι αυτό το υπέροχο ταξίδι είχε έφτασε στο τέλος του. Αυτό που δεν ήξερα τότε ήταν ότι το ταξίδι μου θα συνεχιζόταν με την κυρία Λιώλιου εκ του μακρόθεν να παρακολουθεί με ενδιαφέρον και αγάπη την πορεία μου, όπως έκανε άλλωστε με όλους τους μαθητές της. Αυτό που επίσης δεν ήξερα είναι ότι φύλαξε το γράμμα μου για το υπόλοιπο της ζωής της. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που αγγίζουν τη καρδιά του καθενός και σημαδεύουν τη ζωή του. Η κυρία Λιώλιου όμως άγγιξε χιλιάδες καρδιές και δύο ολόκληρες μεταναστευτικές γενιές οφείλουν σ’ αυτήν τη διαμόρφωση της συνείδησής τους. Παρούσα για να με παρηγορήσει στο θάνατο του παππού και της γιαγιάς μου, θρηνώ το γεγονός ότι δεν μου δίνεται σ´ εμένα και στα υπόλοιπα πνευματικά της παιδιά η δυνατότητα να της πούμε το ύστατο χαίρε και να την κλάψουμε μαζί. Η κυρία Λιώλιου ήταν ηρωίδα. Οι μελλοντικοί ιστορικοί της παροικιάς θα πρέπει να καταχωρήσουν σ´αυτήν τη σπουδαία θέση που της ανήκει στην διασπορική μας αφήγηση. Θα ζει πάντα στις καρδιές μας και κάθε φορά που θα ανοίγουμε το στόμα μας να μιλήσουμε στη γλώσσα μας, θα τη λαλούμε με τη δική της φωνή. Καλήν αντάμωση κυρία Λιώλιου».
Μερικοί από τους πιο γνωστούς Έλληνες της Μελβούρνης υπήρξαν μαθητές της Ελληνικής Ακαδημίας Μελβούρνης. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν δυο χρόνια περίπου σε έντονα συγκινησιακό κλίμα συνευρεθήκαν στο Hellenic Republic Kew, παλαιοί μαθητές της Ελληνικής Ακαδημίας Μελβούρνης,για να τιμήσουν τους Σπυρίδωνα και Βασιλική Λιώλιου. Ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Μελβούρνης Θοδωρής Μάρκος, ως τελετάρχης της συγκέντρωσης, επεσήμανε πώς οι δεσμοί μεταξύ μαθητών και δασκάλων έχουν αντέξει το χρόνο ενώ η δρ Ελένη Στεργίου του τμήματος τραυμάτων του Alfred Hospital περιέγραψε πώς η ελληνική εκπαίδευση που έλαβε στην Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης υπήρξε καθοριστική στη δημιουργία της ταυτότητάς της αλλά και στην διεύρυνση του πνευματικού της κόσμου.
Πηγή: neoskosmos.com
