Ατίθαση, με τη φήμη της ιδιαίτερα σκληρής, ακραίας εθνικίστριας, αλλά και… δημοκρατικής να την ακολουθεί σε κάθε της βήμα, η Μεράλ Ακσενέρ, η επονομαζόμενη και «λύκαινα της Τουρκίας», είναι ο φόβος και ο τρόμος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η πρώην υπουργός Εσωτερικών, με το κόμμα της Τανσού Τσιλέρ, που είχαν απειλήσει κάποτε να σουβλίσουν οι στρατηγοί, δεν φοβάται τίποτα και κανέναν.
Η ρητορική μίσους για τους Κούρδους αυτονομιστές, αλλά και τα επεκτατικά της όνειρα που ξεπερνούν σε φαντασία ακόμα και του «Σουλτάνου», μιλώντας για τουρκικά νησιά στο Αιγαίο, αλλά και για «χαμένες πατρίδες», έχουν στήσει ένα γερό υπόβαθρο, ικανό να εκτοπίσει τον Ερντογάν από τον προεδρικό θώκο της Τουρκίας.
Στο πλευρό της βρίσκονται εξάλλου σκληροπυρηνική εθνικιστές έτοιμοι να εκτελέσουν κάθε παράλογη εντολή της, ενώ όσο ανεβαίνουν τα ποσοστά της (πολλές δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα της ποσοστό έως και 20%), όλο και πιο κρύος ιδρώτας λούζει τον Ερντογάν, καθώς στο πρόσωπο της «λύκαινας» βλέπει το μοναδικό ίσως αντίπαλο που θα μπορούσε να τον απειλήσει.
Και αυτό γιατί, αν τελικά καταφέρει να κατέβει στις εκλογές που προκήρυξε ο Ερντογάν για τις 24 Ιουνίου, η αποκαλούμενη και όχι άδικα «Τουρκάλα Λεπέν» αναμένεται να ψαλιδίσει αισθητά τη δύναμη του «Σουλτάνου του Βοσπόρου» στερώντας του την αυτοδυναμία (ποσοστό 51%).
Η Μεράλ Ακσενέρ στην Τραπεζούντα τον περασμένο Μάρτιο
Η Μεράλ Ακσενέρ, η οποία θεωρείται πιο εθνικίστρια κι από τον αρχηγό των «Γκρίζων Λύκων», ενώ ηγείται ενός πολιτικού σχηματισμού που πιο άκρα δεξιά δεν… πάει, ακόμα και για την Τουρκία, ανακοίνωσε πάντως πως θα είναι υποψήφια για την προεδρία της Τουρκίας, εκφράζοντας την πεποίθησή της πως θα καταφέρει να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 100 χιλιάδες υπογραφές υποστήριξης.
Όσο για την προεκλογική «μάχη» που αναμένεται να δώσει; Από το «στόχαστρο» της Ακσενέρ δεν λείπουν ποτέ οι Κούρδους αυτονομιστές, ενώ συχνά πυκνά χαϊδεύει τα αυτιά στους υπερεθνικιστές οπαδούς της, κάνοντας λόγο για «χαμένες πατρίδες» και τουρκικά νησιά που βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή στο «τουρκικό Αιγαίο».
Από την άλλη όμως, και αυτό που την εκτοξεύει στην κορυφή της λίστας με τους ανθρώπους που απειλούν τον Ερντογάν, είναι το γεγονός πως από τις προεκλογικές της εξαγγελίες δεν λείπουν οι τονωτικές ενέσεις… δημοκρατίας, αφού υπόσχεται να παλέψει για την αποκατάσταση της ελευθερίας της έκφρασης, την απελευθέρωση των φυλακισμένων δημοσιογράφων, το άνοιγμα των ΜΜΕ που λογόκρινε ο Τούρκος πρόεδρος, την ανεξαρτητοποίηση (από κόμματα) της δικαστικής εξουσίας και του Συνταγματικού Δικαστηρίου, αλά και για την ανατροπή του δημοψηφίσματος του περασμένου Απριλίου, ώστε η χώρα να επιστρέψει σε κοινοβουλευτικό σύστημα.
Αντίθετα επίσης με τον Ερντογάν που απαιτεί η γυναίκα να μένει στο σπίτι, η Ακσενέρ αγωνίζεται για τα δικαιώματα των γυναικών ελπίζοντας φυσικά να αλιεύσει γυναικείες ψήφους.
Οι οπαδοί της έτσι από διάφορες τάξεις και ιδεολογικές ομάδες (έχει καταφέρει να συγκεντρώσει στο κόμμα της πρόσωπα από το πολιτικό φάσμα που έχουν εντελώς διαφορετικές καταβολές) τη λατρεύουν σαν Θεά και πιστεύουν ότι με το θάρρος – θράσος που τη διακρίνει θα μπορέσει να βάλει φρένο στην κατρακύλα της Τουρκίας του Ερντογάν.
Γιατί μπορεί με την εκστρατεία της απέναντι στο δημοψήφισμά του να μην απέτρεψε τη συνταγματική αναθεώρηση, αλλά προκάλεσε ισχυρό πλήγμα στον «Σουλτάνο» κερδίζοντας αναγνωρισιμότητα και κάνοντας το πλήθος να παραληρεί σε κάθε εμφάνισή της.
Οι «ελληνικές» της ρίζες
Η Ακσενέρ μπορεί να γεννήθηκε το 1956 σε μια μικρή κωμόπολη έξω από την Κωνσταντινούπολη, ωστόσο οι γονείς της ήταν μουσουλμάνοι που ζούσαν στη Θεσσαλονίκη και το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών έφυγαν για την Τουρκία.
Άρχισε να ασχολείται με την πολιτική «εξ απαλών ονύχων», όταν στην πόλη εκλέχθηκε η πρώτη γυναίκα δήμαρχος, η Λεϊλά Ατακάν. Σπούδασε Ιστορία στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και το 1994, ενώ δίδασκε εκεί, κέρδισε μια θέση στο κοινοβούλιο με το κόμμα του Ορθού Δρόμου της Τανσού Τσιλέρ. Ακολούθως διορίστηκε υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον ισλαμιστή πρωθυπουργό, Νετζμετίν Ερμπακάν.
Απείλησαν να τη σουβλίσουν!
Κάποτε, το μακρινό πλέον 1997, ο στρατός προσπάθησε να ρίξει την κυβέρνηση με τελεσίγραφο που ονομάστηκε «μεταμοντέρνο πραξικόπημα», ωστόσο η ατρόμητη «λύκαινα» προέταξε τα στήθη της και δεν δίστασε να τα βάλει με τους στρατηγούς. Ένας από αυτούς απείλησε μάλιστα ότι θα τη σουβλίσει για παραδειγματισμό έξω από το υπουργείο της. Όχι ότι κατέφερε και πολλά πάντως…
Η ίδια ωστόσο, αντίθετα με τον Ερντογάν, δεν ήταν ποτέ εκδικητική, αφού ακόμα και όταν είχε την εξουσία, δεν παρέπεμψε κανέναν από τους στρατηγούς που την είχαν απειλήσει…
Επιστροφή με «Γκρίζους Λύκους»
Η Ακσενέρ επέστρεψε στην πολιτική 10 χρόνια αργότερα, με το κόμμα των «Γκρίζων Λύκων», όταν ο σημερινός εταίρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, προσπάθησε να το εξαγνίσει από το βίαιο παρελθόν του.
Το 2016 όμως η Ακσενέρ ήρθε σε ευθεία ρήξη με τον Μπαχτσελί, όταν εκείνος αποφάσισε να στηρίξει τον Ερντογάν. Μαζί με άλλους… διαφωνούντες του κόμματος συγκεντρώθηκαν σε ένα ξενοδοχείο στην Άγκυρα, το οποίο περικύκλωσε η αστυνομία.
Κόσμος συγκεντρώθηκε απ’ έξω να συμπαρασταθεί και τότε η «λύκαινα» ανέβηκε στην οροφή ενός λεωφορείου και μίλησε με πάθος στο πλήθος.
Ακόμα και σήμερα, η Ακσενέρ, όπως και οι νεολαίοι του κόμματός της, χαιρετούν κάνοντας την χειρονομία των «Γκρίζων Λύκων» αν και έφυγε από το κόμμα λίγο αργότερα…
Θα είναι η πρωταγωνίστρια…
Αξίζει πάντως τέλος να σημειωθεί πως με βάση το Σύνταγμα της Τουρκίας, για να μπορεί να λάβει μέρος ένα κόμμα σε εκλογές, θα πρέπει να έχουν περάσει έξι μήνες από το πρώτου του συνέδριο.
Ο… παμπόνηρος Ερντογάν έτσι, με την απόφασή του να κηρύξει εκλογές στις 24 Ιουνίου, προλαβαίνει κατά 4 ημέρες το χρονικό αυτό όριο, ωστόσο σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ η Ακσενέρ θα βρει κάποιο τρόπο για να είναι η πρωταγωνίστρια. Ένας από αυτούς είναι και να μαζέψει τις 100.000 υπογραφές υποστήριξης, αν και το κόμμα της «λύκαινας της Τουρκίας» θεωρείται από τα τουρκικά ΜΜΕ πιθανός σύμμαχος του ρεπουμπλικανικού CHP.
Συμμαχώντας με τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί, πρόεδρο του Εθνικιστικού Κόμματος «MHP», ο Τούρκος πρόεδρος αιφνιδίασε τους πολιτικούς του αντιπάλους αφού τους «έπιασε στον ύπνο», αφήνοντας παράλληλα (έστω και θεωρητικά) το «Καλό Κόμμα» (διάσπαση του εθνικιστικού MHP) της Μεράλ Ακσενέρ εκτός εκλογών. Ένα «Καλό Κόμμα» στο οποίο όλοι οι καλοί (;) χωράνε: απογοητευμένα στελέχη του κόμματος του Ερντογάν, ακροδεξιοί, μέλη του κόμματος των «Γκρίζων Λύκων» που είναι και η μεγαλύτερη δεξαμενή της, ακόμα και αριστεροί…
Όπως και να έχει η «λύκαινα», με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, παρά τις απειλές για τη ζωή της και τον πόλεμο που δέχεται από τα «ερντογανικά» ΜΜΕ, θα μπορούσε να συσπειρώσει γύρω της τους εχθρούς του Ερντογάν, αν βέβαια υπάρξει δεύτερος γύρος στις εκλογές της 24ης Ιουνίου.
«Για να τον νικήσεις πρέπει να παίξεις το παιχνίδι του», υποστηρίζει η «λύκαινα» για τον Ερντογάν, στέλνοντάς του σαφές μήνυμα, καθώς —χωρίς διαβατήριο και κυρίως φόβο— το μόνο που δεν πρόκειται να κάνει όταν έρθουν γι αυτήν οι «άνθρωποι του Σουλτάνου», όπως και στους υπόλοιπους πολέμιους του, είναι να τρέξει μακριά…
«Είμαι εδώ, ελάτε», διαμηνύει.
Ποιον άλλον φοβάται ο Ερντογάν και προκήρυξε πρόωρες εκλογές;
«Με μια πρώτη ματιά μπορεί κανείς να πει ότι πίσω από την απόφαση πρόωρων εκλογών βρίσκονται οικονομικοί λόγοι. Η διολίσθηση της λίρας τις τελευταίες εβδομάδες, το πάγωμα των επενδύσεων αλλά και η επιβράδυνση των αγορών έχουν καταστήσει επιτακτική την ανάγκη ανανέωσης της εμπιστοσύνης», τονίζει ο Αϊχάν Ακτάρ, γνωστός καθηγητής κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Μπιλγκί και αρθρογράφος, απαντώντας σε ερωτήσεις του ΑΠΕ-ΜΠΕ για την ξαφνική αυτή στροφή του Πρόεδρου Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, ενώ ήταν κάθετα αντίθετος σε ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, χθες αιφνιδίασε και τους πιο υποψιασμένους στην Τουρκία.
Ο κ. Ακτάρ τονίζει επίσης και τα εξής:
«Μπορούμε να πούμε ότι ντόπιοι και ξένοι επενδυτές ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα θα αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους. Αλλά κατά την άποψή μου οι πιέσεις στην οικονομία δεν είναι ικανές από μόνες τους να εξηγήσουν την απόφαση αιφνιδιαστικών εκλογών. Πρόσφατα είχε περάσει από τη Βουλή τροποποίηση που επιτρέπει τις συμμαχίες κομμάτων στις εκλογές. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή το Ρεπουμπλικανικό, έχει προσφύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο και ζητά την ακύρωσή του. Αν πράγματι το Συνταγματικό Δικαστήριο πάρει μια τέτοια απόφαση, τα πράγματα στις προεδρικές εκλογές δεν θα είναι και τόσο εύκολα για το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Θα είναι δυσκολότερο να κερδίσει τις εκλογές χωρίς συμμαχία. Στην περίπτωση που δεν θα μπορεί να έχει τη συμμαχία με το κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος μπορεί να καταστεί αδύνατη η εκλογή Ερντογάν.
Κατά την άποψή μου και ένας από τους σημαντικούς λόγους που μπορεί να κρύβεται πίσω από την απόφαση αιφνιδιαστικών εκλογών είναι να οδηγηθούμε ταχύτατα σε αυτές και να καταστεί άνευ ουσίας μια απόφαση που θα πάρει το Συνταγματικό Δικαστήριο».
Τέλος, προσθέτει ο κ. Ακτάρ, σημαντικό ρόλο έχουν παίξει και οι μεταξύ των κομμάτων σχάσεις. Ειδικά των κομμάτων της αντιπολίτευσης: «Τελευταία υπήρχαν φήμες ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορούσαν να προτάξουν ως υποψήφιο τον τέως Πρόεδρο Δημοκρατίας Αμπντουλάχ Γκιούλ. Στην περίπτωση υλοποίησης ενός τέτοιου σεναρίου οι εκλογές θα ήταν δύσκολες για το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Κατά την άποψή μου και αυτές οι φήμες μπορεί να έχουν σχέση με αυτή την απόφαση».
Ο κ. Ακτάρ, ο οποίος ασχολείται σε άρθρα του και με τα ελληνοτουρκικά, απαντώντας σε ερώτηση για τις τεταμένες σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας τον τελευταίο καιρό εκτιμά πως δεν πιστεύει ότι η απόφαση για πρόωρες εκλογές θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στις σχέσεις των δύο χωρών.
Αναδημοσίευση από το newsbomb.gr.
