Με τη δέουσα λαμπρότητα και παρουσία εκατοντάδων πιστών τελέστηκε σήμερα Πατριαρχική και Αρχιεπισκοπική Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, στα Τίρανα.
Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος, συμπαραστατούμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιο και ιεράρχες της Ρωσίας και της Αλβανίας, στο πλαίσιο της τριήμερης επίσημης επίσκεψης του Ρώσου Προκαθημένου στην Αλβανία.
Τους ύμνος απέδωσε η βυζαντινή χορωδία της Αρχιεπισκοπής Αλβανίας «Άγιος Ιωάννης Κουκουζέλης», υπό τη διεύθυνση του χοράρχη Θεοδώρου Πέτσι.
Κατά την προσφώνησή του, μετά την ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι «κατά τη χθεσινή δοξολογία αναφέρθηκα στην πρώτη συνεργασία μας, στις αρχές του 1970, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Ορθοδόξου Νεολαίας “Σύνδεσμος”, στον οποίο διακονήσαμε ως αντιπρόεδροι. Εσείς ως εκπρόσωπος της δυναμικής νέας γενιάς της τότε Σοβιετικής Ενώσεως και ο ομιλών ως βετεράνος του “Συνδέσμου”, υπεύθυνος για τον τομέα Εξωτερικής Ιεραποστολής, του Διορθοδόξου Κέντρου “Πορευθέντες”. Την εποχή εκείνη, η Εκκλησία της Ρωσίας υφίστατο ακόμη την αντιθρησκευτική πίεση. Ενώ η Εκκλησία της Αλβανίας είχε φθάσει στο βάθος του βαράθρου του αθεϊστικού διωγμού. Είχε πλήρως κατεδαφισθεί». Ακολούθως, σημείωσε πως «αναλογίζομαι συχνά την περίοδο της ενεργούς συμμετοχής μας στα δρώμενα της Πανορθοδόξου Νεολαίας, διότι, όπως γνωρίζετε, θεωρώ τον τομέα αυτόν κρίσιμο και ζωτικότατο διαχρονικά στη ζωή της Ορθοδοξίας. Σταθερή πεποίθησή μου είναι ότι οι νέοι, που αναζητούν ελευθερία, δικαιοσύνη, αγάπη, θα βρουν τον πλούτο ζωής που επιθυμούν στην Εκκλησία Εκείνου, ο Οποίος είναι η αλήθεια και η ζωή. Για την Εκκλησία της Αλβανίας σταθερά τονίζουμε ότι οι νέοι δεν αποτελούν απλώς “το μέλλον” της, αλλά το δυναμικό παρόν». Αναφέρθηκε στη μεταπολεμική περίοδο, όταν άρχιζε η Οικουμενική Κίνηση και «οι Ορθόδοξοι νέοι, θεολόγοι λαϊκοί και κληρικοί ενέτειναν τη φωνή τους για περισσότερη ενότητα κυρίως μέσα στην Ορθοδοξία» και στη φράση-κλειδί της δεκαετίας του 1960, «που έκτοτε δεν έπαψε να επαναλαμβάνεται: “Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν είναι μία Συνομοσπονδία τοπικών Εκκλησιών, αλλά η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία”».
Εν συνεχεία, έκανε λόγο για τον 21ο αι., κατά τον οποίο, όπως επεσήμανε «ζωτικά για την Εκκλησία μας παραμένουν τα θέματα: α) Η εμβάθυνση της ενότητος των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Με τονισμό πάντοτε του μυστηριακού και σωτηριολογικού χαρακτήρα της, την ουσιαστική πνευματική καλλιέργεια των μελών της, με έμφαση στην Αγία Γραφή και στην πατερική παράδοση, με ενίσχυση της αυτοσυνειδησίας ότι η Εκκλησία είναι “Σώμα Χριστού”, β) Η δυναμική Ορθόδοξη μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο. Με τη βεβαιότητα ότι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε, δεν ζει αποκλειστικά για τον εαυτό της αλλά ό,τι είναι και ό,τι της έχει δοθεί προορίζονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα και γ) Η συμβολή στην ειρηνική συνύπαρξη και αρμονική συνεργασία των κατά τόπους θρησκευτικών κοινοτήτων. Με προσπάθεια να γεφυρώνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών κοινοτήτων και με σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη με ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων».
Υπογράμμισε ότι «το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ο εγωκεντρισμός· ο ατομικός, ο συλλογικός, ο εθνικός, ο φυλετικός, ο θρησκευτικός. Αυτός επιστρατεύει τις ποικίλες μορφές βίας, που δολοφονούν ποικιλότροπα την ειρήνη», για να τονίσει εμφατικά ότι «Το αντίδοτο στον εγωκεντρισμό δεν είναι οι γενικόλογες ηθικές παροτρύνσεις ούτε οι νομικές διατυπώσεις και μηχανισμοί καταστολής. Αλλά επιβάλλεται η ενδυνάμωση μιας αγάπης, έμπρακτης και πολυδιάστατης, η οποία δεν περιορίζεται από σύνορα, προκαταλήψεις και διακρίσεις».
Αποστολή για το ΑΠΕ-ΜΠΕ: Ελένη Μαχαίρα.
