Σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκίνησης, πραγματοποιήθηκε, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Φωτεινῆς Πατρῶν, ὁ ἑορτασμός τῶν Ἁγίων τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, τῶν ποικίλοις βασάνοις καί φρικτοῖς μαρτυρίοις ὑπό τῶν βαρβάρων Τουρκικῶν ὀρδῶν τελειωθέντων, Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῶν ἂλλων Ἀρχιερέων καί λοιπῶν Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, Πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν.
Ἐπίσης, ἐτελέσθη τό ἱερό μνημόσυνο ὑπέρ πάντων τῶν φρικτῷ θανάτῳ τελειωθέντων Ἑλλήνων τῆς Ἰωνικῆς γῆς, κατά τήν Μικρασιατικήν καταστροφήν, τῶν ὁποίων τά αἲματα ἐπότισαν τήν ἁγιασμένη γῆ τῆς Μικρασίας, τοῦ Πόντου, τῆς Καππαδοκίας καί ὃλης τῆς ἐπικράτειας τῆς καθ’ἡμᾶς Ἀνατολῆς ἓνεκα τῆς βαρβαρότητος, ἡ ὁποία εἶναι τό χαρακτηριστικό γνώρισμα, ἀπ’ αἰώνων, τῶν γειτόνων μας.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἐμνημόνευσε τῆς ἡρωϊκῆς θυσίας τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῶν ἂλλων Ἁγίων Ἀρχιερέων ἐθνομαρτύρων τῆς Μικρασίας, ἀνεφέρθη στίς κτηνωδίες τῶν Τούρκων καί στήν διάλυση ἑνός μεγάλου πολιτισμοῦ καί στήν καταστροφή τῆς Σμύρνης μας καί ἂλλων πόλεων, πού ἦτο οἱ ὀφθαλμοί καί τά καυχήματα, οὐχί μόνον τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καί τῆς οἰκουμένης.
Μίλησε γιά τό δράμα τῶν προσφύγων, οἱ ὁποῖοι κυνηγημένοι, ἐξουθενωμένοι, ρακένδυτοι, ἒφθασαν στήν Μητροπολιτική Ἑλλάδα, ἒχοντας ὡς ἐφόδια, τήν πίστη στό Θεό καί τήν ἀγάπη πρός τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας.
Ἐπίσης, εἶπε, ὃτι στόν κόρφο τους ἒκρυψαν τά ἱερά σεβάσματα, ὃσα μπόρεσαν, διαμάντια πνευματικά τῆς καρδιᾶς τοῦ Γένους μας καί τά ἒστησαν ὃπου καί ἂν εὑρέθησαν γιά νά παίρνουν δύναμη καί νά ἐνισχύωνται πνευματικά στόν μεγάλο ἀγῶνα γιά τήν ἐπιβίωση.
Ἒτσι ἡ ἀείμνηστη Φιλιώ Μανάρα, μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς της, μπῆκε στή φλεγομένη Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σμύρνης καί ἒσωσε τό περίπυστο εἰκόνισμα τῆς Παναγίας τῆς Σμυρνιᾶς, τό ὁποῖο ἒφερε μετά ἀπό πολλά βάσανα στήν Πάτρα καί τό ὁποῖο φυλάσσεται, ὡς θησαυρός ἀτίμητος στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς Πατρῶν.
Ἒτσι ἒσωσε καί ὁ ἡρωϊκός Ἱερεύς Κωνσταντῖνος…., χειροτονημένος ἀπό τόν Ἐθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης, τόν Σταυρό εὐλογίας τοῦ μαρτυρικοῦ Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος φυλάσσεται, ἐπίσης, στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς Πατρῶν, ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης.
Αὐτόν τόν Ναό, ἐσημείωσε ὁ Σεβασμιώτατος, ἒστησε ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό τῶν Προσφύγων ἀπό τήν Σμύρνη, πού ἒφθασαν μέ κόπους πολλούς καί βάσανα μεγάλα στήν Πάτρα.
Τόν θεμελίωσαν τό 1930 καί ἐγκαινιάσθη ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Ἀντωνίου, τό 1932.
Ἐπίσης ἒκαμε μνείαν τῆς προστασίας τῶν προσφύγων ἀπό τήν Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν καί τῆς μερίμνης, ὣστε νά τούς παραχωρηθῇ γῆ από τήν Ἱερά Μονή Παναγίας τῆς Γηροκομητίσσης, γιά νά κτίσουν σπίτια, ἀλλά καί τῆς θυσιαστικῆς φροντίδος γιά τούς Πρόσφυγες καί κυρίως γιά τά παιδιά, ὣστε νά μάθουν γράμματα καί τέχνες, ὑπό τοῦ ἡγιασμένου διδασκάλου τῶν Πατρῶν, π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου.
Εν συνεχεία ὁ Σεβασμιότατος ανεφέρθη καί στά Σεπτεμβριανά (5-6 Σεπτεμβρίου 1955) της Κωνσταντινουπόλεως και ανέγνωσε πίνακα με στοιχεία από τις καταστροφές Ναών, οικιών, νοσοκομείων, άλλων ευαγών ιδρυμάτων, καταστημάτων, βεβήλωση κοιμητηρίων, βιασμούς και άλλα πολλά, όπως έχουν, όλα αυτά τα φρικώδη υπό των Τούρκων πεπραγμένα, καταγραφεί, πλέον, από την παγκόσμια ιστορία.
Δυστυχώς, τόνισε ὁ Σεβασμιότατος, τότε έγινε ἡ τρίτη άλωση της Βασιλίδος των πόλεων, την οποίαν Πόλη, συνεχίζουν να φυλάττουν οι ιεροί και γενναίοι φρυκτωροί των ιερών και των οσίων του Γένους, ὁ Παναγιώτατος και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και οι περί αυτόν, θυσιαστικός αγωνιζόμενοι, Κληρικοί και Λαϊκοί, οι οποίοι αποτελούν τον στέφανο του Γένους μας και προς τούς οποίους οφείλουμε την ευγνωμοσύνη, το σέβας και την τιμή γι’ αυτή την θυσιαστική προσφορά στην Ορθοδοξία και την Πατρίδα. Όλοι μας οφείλουμε, όλοι οι Έλληνες Κληρικοί και Λαϊκοί, να γινώμεθα καθ’ ημέραν συγκυρηναίοι στην άρση του μαρτυρικού Σταυρού τους, ώστε να φθάσουμε, να φθάνωμεν καθ’ ημέρα μαζί τους στην θέα του Αναστάντος Κυρίου μας.
Μη λησμονείτε, αδελφοί, την Μικρά Ασία, την Γη της Ιωνίας, τον Πόντο, την Καππαδοκία, τις αγιασμένες, τις μαρτυρικές και αιματοποτισμένες γαίες και πατρίδες μας.
Μη λησμονείτε την Κωνσταντινούπολη, το Πατριαρχείο μας, τούς φύλακες των ιερών και των οσίων του Γένους, τούς τε εις ουρανούς μαρτυρικώς μεταστάντας και εκεί μετά Αγίων και αγγέλλων αναπαυόμενους, αλλά και τούς σημερινούς φύλακας των τόπων, της ιστορίας, της τιμής και των Αγίων της Ελληνοορθοδοξίας και συμπάσης της Ορθοδοξίας. Εκεί και εις αυτούς ατενίζουμε, γι’ αυτούς προσευχόμαστε και οφείλουμε ευκαίρως ακαίρως να επισκεπτόμαστε για να αναβαπτιζόμαστε.
Μετά την Θεία Λειτουργία, σχηματίστηκε λιτανευτική πομπή με τις εικόνες της Παναγίας της Σμυρνιάς και των Αγίων της Μικράς Ασίας, τις οποίες κρατούσαν νέοι ντυμένοι με πατροπαράδοτες εθνικές ενδυμασίες οπό τον Φάρο Ποντίων Πατρών, τον Παμμικρασιατικό Σύλλογο Πατρών και άλλους πατριωτικούς Συλλόγους. Ἡ πομπή έφθασε με επικεφαλής τον Σεβασμιότατο, τον ιερό Κλήρο και τούς τοπικούς Άρχοντες, στην Πλατεία Ελευθερίας Πατρών, όπου ενώπιον του ανδριάντα του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης, ανεπέμφθη δέησης, κατετέθησαν στέφανοι και εψάλει ο Εθνικός Υμνος.
Πηγή : romfea.gr
