Στις εικόνες διακρίνεται ένας μαχητής του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» να μιλά σε δημοσιογράφο του τουρκικού δικτύου στην ελεγχόμενη και από τουρκικά στρατεύματα πόλη Τζαραμπλούς της βόρειας Συρίας.
Πίσω από τον Σύρο μαχητή διακρίνεται ένας χάρτης, που απεικονίζει το τουρκικό κράτος όχι στις σημερινές του διαστάσεις, αλλά περίπου σε εκείνες που καταλάμβανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον 18ο αιώνα. Μάλιστα στα όρια αυτά φαίνεται ότι περιλαμβάνονται όλα τα κράτη της Βαλκανικής, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, η Συρία, ο Λίβανος και το Ισραήλ, αλλά και σχεδόν ολόκληρη η βόρεια Αφρική μαζί με τμήματα του Μαρόκου…
Η εικόνα προκαλεί έντονα ερωτηματικά δεδομένου ότι ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» είναι σύμμαχος των δυνάμεων της Άγκυρας στη Συρία, πράγμα που σημαίνει ότι τουλάχιστον κάποιοι μαχητές του ενστερνίζονται το όραμα μιας «Μεγάλης Τουρκίας».
Ανάλογες ανησυχητικές βλέψεις για εδαφική επέκταση της χώρας του έχει εκφράσει στο παρελθόν και ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος με την εισβολή στη Συρία εγκαινίασε ένα νέο κεφάλαιο στην εξωτερική πολιτική της Άγκυρας.
«Δεν θα μείνουμε φυλακισμένοι σε 780.000 τ.χλμ», είχε διαμηνύσει προ διετίας στην επέτειο του θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ. Τουρκικά ΜΜΕ δημοσιεύουν έκτοτε ανά τακτά διαστήματα χάρτες μιας Τουρκίας με εδάφη που εκτείνονται πέραν των υφιστάμενων συνόρων της.
Η επιθετική πολιτική της Άγκυρας
Μεγάλες εκτάσεις στη βόρεια Συρία από την Τζαραμπλούς μέχρι την Αφρίν τελούν υπό τον έλεγχο των τουρκικών στρατευμάτων και το ερώτημα είναι αν θα τα επιστρέψει ποτέ η Άγκυρα στη Δαμασκό. Η τουρκική κυβέρνηση λέει ότι αυτό συμβαίνει ήδη, αλλά οι σημαίες με την ερυθρά ημισέληνο που εξακολουθούν να κυματίζουν στην Αφρίν μάλλον το αντίθετο μαρτυρούν.
Με τον εκλογικό θρίαμβο του Ερντογάν αρκετοί αναλυτές αναμένουν ότι η Τουρκία θα γίνει «πιο επιθετική». Κι αυτό κυρίως λόγω της παρουσίας του ενισχυμένου από τις κάλπες εθνικιστικού κόμματος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό.
«Επηρεασμένη από το MHP η τουρκική εξωτερική πολιτική θα ακολουθήσει μια ακόμη πιο συγκρουσιακή τακτική και έναντι των ΗΠΑ, που υποστηρίζουν τους Κούρδους μαχητές στη Συρία», επεσήμανε προ ημερών στο Foreign Policy ο αναλυτής Σινάν Ουλγκέν της δεξαμενής σκέψης Edam, που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη.
Η στροφή στην τουρκική εξωτερική πολιτική είναι ορατή εδώ και καιρό. Μέχρι πριν από δύο χρόνια ο Ερντογάν προσπαθούσε να συγκροτήσει με κράτη της Μέσης Ανατολής, μεταξύ των οποίων και οι χώρες του κόλπου και το Ισραήλ, μια συμμαχία ως εναλλακτική στην εταιρική σχέση με την ΕΕ. Αλλά τα σχέδιά του έμειναν στα χαρτιά και πασχίζει ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια να εμφανιστεί ως προστάτης των σουνιτικών πληθυσμών της ευρύτερης περιοχής, εν ανάγκη και με την ανάληψη —κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου— στρατιωτικής δράσης εκτός συνόρων, όπως στη Συρία και το Ιράκ.
Πηγή: iefimerida.gr.
