Η τελευταία εν ζωή πρόσφυγας, πρώτης γενιάς από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, Ευαγγελία Στραβαρίδη–Χατζηστέλιου, κηδεύτηκε χτες το πρωί στις 11:00 στο κοιμητήριο του Ζωγράφου.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 102 ετών την περασμένη Τρίτη.
Συγγενείς, φίλοι αλλά και αρκετοί φίλαθλοι της ΑΕΚ αποχαιρέτησαν την κυρά-Ευαγγελία καθώς τον περασμένο Ιούνιο μαζί με τον Σταύρο Παπαβραμίδη, επίσης πρόσφυγα πρώτης γενιάς από τον Πόντο, έριξαν χώμα —με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Μικρασιατών Κωνσταντινουπολιτών Χαλανδρίου «Οι Ρίζες»— από τις κατεχόμενες πατρίδες (Καππαδοκία, Πόντο, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη κά) στα θεμέλια του Κέντρου Αθλητισμού Μνήμης και Πολιτισμού «Αγία Σοφία» (νέο γήπεδο της ΑΕΚ) στην Νέα Φιλαδέλφεια.
Ο Σύνδεσμος Μικρασιατών Κωνσταντινουπολιτών Χαλανδρίου «Οι Ρίζες» εξέδωσε ανακοίνωση για τον θάνατο της Ευαγγελίας Στραβαρίδη στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει: «Σήμερα αποχαιρετήσαμε την τελευταία Βουρλιωτίνα Ευαγγελία Στραβαριδου–Χατζηστελιου γεννημένη στα Βουρλά το 1920. Έζησε πρόσφυγας στο Χαλάνδρι και αργότερα στο Ψυχικό. Καλό παράδεισο και Χριστός Ανέστη κυρά Βαγγελιώ…..».
Και η ΠΑΕ–ΑΕΚ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία σημειώνει: «Πρόλαβες να ευλογήσεις το όνειρό μας! Πρόλαβες να ρίξεις χώμα από την πατρίδα σου, τα Βουρλά της Σμύρνης, μπροστά από την έξοδο στον αγωνιστικό χώρο! Πρόλαβες να μας πεις ιστορίες από την καταστροφή και τις αλησμόνητες πατρίδες! Η Ευαγγελία Στραβαρίδου, που τον περασμένο Ιούνιο, συμμετείχε στη σεμνή τελετή στο γήπεδό μας, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Θα είναι όμως πάντα κοντά μας! Και η μνήμη της θα μας συντροφεύει στο νέο μας γήπεδο!».
Βιογραφικό Ευαγγελίας Στραβαρίδη–Χατζηστέλιου
Οι γονείς της Ευαγγελίας που κατοικούσαν στα Βουρλά της Μικράς Ασίας όταν έμαθαν ότι ο ελληνικός στρατός οπισθοχωρεί, πήραν ένα καΐκι και ήρθαν στην Ελλάδα. Πρώτα πήγαν στην Σάμο, στην συνέχεια στην Χίο, μετά στην Μυτιλήνη και κατέληξαν στον Πειραιά όπου και έμειναν για 15 ημέρες στον δρόμο. Μετά με κάποιο τρόπο —που ούτε η ίδια δεν γνωρίζει— βρέθηκαν στον Χαλάνδρι.
Η ίδια γεννήθηκε το 1920 στα Βουρλά της Μικράς Ασίας και με τον ερχομό των γωνιών της στην Ελλάδα έζησε όλη την κατάσταση των προσφύγων τις κακουχίες, της ταλαιπωρία κά. Μέχρι την ηλικία των 10 ετών έμεινε στο Χαλάνδρι και στην συνέχεια μετακόμισε στο Ψυχικό όπου έμεινε για όλη της την ζωή. Σε μικρή ηλικία έχασε και τον αδερφό της αλλά και τον πατέρα της οπότε περνάει και πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Το 1943 παντρεύεται τον Αντώνη Στραβαρίδη. Τέλος, τα τελευταία χρόνια είχε γράψει αρκετά ποιήματα με θέμα τον ξεριζωμό, την καταστροφή της Σμύρνης, την προσφυγιά, και την γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής.
