«Ερχόμαστε αντιμέτωποι, αφενός με τα παραδοσιακά στερεότυπα, τα οποία είναι μια δύναμη αδράνειας, επανέρχονται και επί της ουσίας αμφισβητούν την προσφυγική αντίληψη, που είναι αναγνώριση, η ανάδειξη των γεγονότων εκείνων των εθνοκαθάρσεων, ως γενοκτονία νομικά και ενσωμάτωση στη διεθνή αντίληψη για την ιστορία» είπε ο Βλάσης Αγτζίδης σε συνέντευξη του. «Η εθνοκάθαρση των ελληνικών πληθυσμών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει όλα τα χαρακτηριστικά γενοκτονίας» τόνισε στο πρακτορείο 104,9 fm ο ιστορικός και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βλάσης Αγτζίδης, υπογραμμίζοντας ότι η αμφισβήτηση της «τεκμηριωμένης» αυτής θεώρησης, οφείλεται σε μια «δύναμη αδράνειας», η οποία βασίζεται σε «ιδεοληπτική» και «παρωχημένη» ερμηνεία, με στοιχεία «ημιμάθειας».
Ο Αγτζίδης επικαλέστηκε έργα Τούρκων ιστορικών και αναφέρθηκε σε πλήθος διεθνών εκδόσεων κατά την τελευταία δεκαετία για την «καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων στην Τουρκία».
«Η Ελλάδα δυστυχώς και ένα μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας αντιμετωπίζει αυτό το θέμα με τα παραδοσιακά, αντιπροσφυγικά στερεότυπα. Κι αυτό δεν έχει σχέση με το εάν είσαι προσφυγικής καταγωγής, η μη προσφυγικής καταγωγής. Έχει να κάνει με μια ιδεολογική αντίληψη. Γιατί, αυτή τη στιγμή, σε διεθνές επίπεδο, την τελευταία δεκαετία, το ζήτημα αυτό έχει επιλυθεί. Δηλαδή, ότι η εθνοκάθαρση των ελληνικών πληθυσμών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει όλα τα χαρακτηριστικά γενοκτονίας». Αναφέρθηκε στην πιο πρόσφατη, υπό έκδοση από τις εκδόσεις του Χάρβαρντ, μελέτη, δύο γνωστών ξένων ιστορικών, οι οποίοι κάνουν λόγο για την «τριαντάχρονη γενοκτονία» των ετών 1894-1923 και στην οποία «αντιμετωπίζουν ενιαία την πολιτική του νεοτουρκικού εθνικισμού κατά των χριστιανικών κοινοτήτων, Ελλήνων–Αρμενίων–Ασσυρίων» και πρόσθεσε: «Δεν έχει λογική λοιπόν, όταν σήμερα υπάρχει όλη αυτή η συσσωρευμένη γνώση, ένας ακαδημαϊκός, να αναπαράγει μια παρωχημένη, πρωτόγονη αντίληψη που αμφισβητεί όλα αυτά τα ζητήματα».
O Αγτζίδης απάντησε σε ερώτηση για τα κόμματα και τους Έλληνες ευρωβουλευτές που δεν ψήφισαν στο ευρωκοινοβούλιο την πρόταση του ευρωβουλευτή Νότη Μαριά για ψήφισμα υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων, ενώ τοποθετήθηκε και για τη στάση ποντιακών οργανώσεων προς υποψηφίους, με βάση τη θέση τους στο ζήτημα αυτό, όπως στην περίπτωση του υποψηφίου ευρωβουλευτή της ΝΔ, Δημήτρη Καιρίδη.
«Όταν βάζουμε τα συμφέροντα, τα πολιτικά που έχουν οι διάφοροι, αυτόματα μπερδεύεται όλη η ανάλυση, εδώ είναι πολύ σαφή τα πράγματα. Ο Δημήτρης Καιρίδης, ο συνάδελφος, δυστυχώς εντασσόταν —ευτυχώς το άλλαξε τελευταία— σε όλη αυτή τη γραμμή που λέγεται αρνητές της γενοκτονίας (των Ποντίων), δηλαδή, αποδεχόμαστε ότι έγινε ένας πόλεμος, έγιναν εγκλήματα ένθεν κακείθεν, αλλά αυτά που έγιναν εκεί δεν συνιστούν γενοκτονία. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ρεύμα —το παρωχημένο εγώ το αποκαλώ, το καθυστερημένο— που υπήρχε σε ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων ακαδημαϊκών. Αυτό αναπαρήγαγε έντονα ιδεοληπτικά στοιχεία και στοιχεία ημιμάθειας, σαφέστατα» είπε ο Αγτζίδης και πρόσθεσε: «Το πολύ σημαντικό με τον Καιρίδη είναι εξαιτίας αυτής της σύγκρουσης έρχεται και ανατρέπει την άποψη του, γιατί έλεγε ότι η Γενοκτονία των Ποντίων είναι μύθος και λέει σήμερα, όχι, δεν είναι μύθος είναι πραγματική ιστορική εμπειρία. Άρα, λοιπόν έχουμε μια μεταλλαγή του ιδίου, που είναι πολύ σημαντικό. Στην αρχή έλεγε ότι είναι μύθος, σήμερα λέει ότι υπάρχει, άρα λοιπόν έχουμε μια εξέλιξη».
Ο Αγτζίδης πρόσθεσε ότι σε αυτή την «παρωχημένη» αμφισβήτηση της γενοκτονίας των Ποντίων συντέλεσε και η στάση του ελληνικού κράτους και η «κατασκευασμένη λήθη», η οποία κυριάρχησε για τα γεγονότα των αρχών του 20ου αι. μέχρι την μεταπολίτευση. Υπογράμμισε, ότι μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, εξαιτίας και των πολιτικών σκοπιμοτήτων της εποχής, προωθήθηκε από την ελληνική πολιτεία μια στάση «μεθοδευμένης αποσιώπησης ιστορικών γεγονότων», προσπάθεια άμβλυνσης τραγικών στιγμών και διαμόρφωσης μιας νέας αντίληψης για την ιστορία, με άλλα δεδομένα». Η «λήθη» μέχρι και την μεταπολίτευση ήταν, είπε ο Αγτζίδης, η «επίσημη στάση της πολιτείας και των κομμάτων», η οποία άλλαξε σταδιακά εξαιτίας νεώτερων επιστημονικών προσεγγίσεων, τις οποίες ανέδειξαν και έφεραν στο προσκήνιο οι προσφυγικές οργανώσεις. Ο Αγτζίδης απέρριψε, μάλιστα, ότι υπήρχε «γενοκτονολαγνεία», τονίζοντας ότι το αντίθετο ακριβώς συνέβη, δηλαδή, ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν αναδείκνυε αυτά τα θέματα, τα οποία έθεταν οι προσφυγικές οργανώσεις, η «κοινωνία των πολιτών».
«Οι πρόσφυγές και κυρίως οι Πόντιοι τη δεκαετία του ’80 διατυπώνουν μια ερμηνευτική, από τα κάτω, για τα γεγονότα των αρχών του 20ου αι., δηλαδή τις βιαιότητες σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, με βάση τις σύγχρονες νομικές κατακτήσεις, δηλαδή, τη θέσπιση του νομικού όρου γενοκτονία του 1948 από τον ΟΗΕ» είπε ο Αγτζίδης και συνέχισε: «Εν τέλει την περίοδο 1993–1994 το πολιτικό σύστημα, φαίνεται να το αποδέχεται». «Άρα, λοιπόν, είναι παραπλανητικό να λέγεται ότι αυτή η κατάκτηση, η αναγνώριση των γενοκτονιών ήταν επιλογή του πολιτικού συστήματος. Όχι δεν ήταν. Ήταν επιλογή της ίδιας της κοινωνίας, η οποία υποχρέωσε το ελληνικό πολιτικό σύστημα να δεχθεί τη δική της άποψη» είπε και πρόσθεσε: «Και αυτό δεν πρέπει να αναιρεθεί, γιατί παράλληλα υπάρχει μια σημαντική ιστορική έρευνα, η οποία τεκμηριώνει την ερμηνευτική αντίληψη των προσφυγικών οργανώσεων και συγκεκριμένα των ποντιακών».
Πηγή: avgi.gr
