Είναι ορατή η απουσία μιας παιδείας των πόλεων πολύ περισσότερο μια παιδεία διαχείρισης και κόσμησης του αστικού χώρου τις ημέρες αυτές των τοπικών εκλογών. Μια ματιά στις πλατείες του κέντρου της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων επιβεβαιώνει την εκτίμησή μου ότι δεν υπάρχει μια πολιτική πλατειών. Δέστε τις πλατείες στην Μητροπόλεως και την Σανταρόζα. Την θέση των αγαλμάτων του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και του Αλέξανδρου Παναγούλη. Είναι προκλητικά ορατή η απουσία σχεδιασμού και αισθητικής.
Έχουμε ανάγκη από μια πολιτική πλατειών.
Θα μπορούσαμε να αρχίσουμε από την πλατεία Κλαυθμώνος αλλάζοντας το όνομα, τον συμβολισμό και την κόσμησή της. Διακόσια χρόνια από τον αγώνα της παλιγγενεσίας πρέπει να δοθεί στην πλατεία αυτή το όνομα των Υψηλαντών. Στις ΗΠΑ έχουμε μια πόλη με το όνομα Υψηλάντη. Εδώ δεν έχουμε ούτε μια πλατεία. Είναι μεγάλος και πολυδιάστατος ο συμβολισμός μιας πλατείας η οποία θα φέρει το όνομα τους. Ο νέος δήμαρχος αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχουν ένα μεγάλο πεδίο δημιουργίας 200 χρόνια από την Παλιγγενεσία.
Θα συνέχιζα όμως την σκέψη μου, θα ολοκλήρωνα την πρόταση μου. Στο σχεδιαζόμενο άλσος του Ελληνικού μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα μαυσωλείο των Υψηλαντών. Θα έχει νεοκλασικές μορφές. Μπορεί να είναι ένα ομοίωμα του ναού του Απόλλωνος των Βασσών στην Αρκαδία. Γι’ αυτούς που γνωρίζουν ελληνική ιστορία είναι κατανοητός ο συμβολισμός. Οι δήμαρχοι της περιοχής πρέπει να πρωταγωνιστήσουν σε αυτό. Είναι γνωστό ότι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήθελε να έρθει στην Ελλάδα η βαλσαμωμένη καρδιά του. Αυτό έγινε. Είναι στα χέρια άξιων σεβασμού ανθρώπων. Η θέση της είναι σε αυτό το μαυσωλείο. Οι ευεργέτες για την οικοδόμηση του είναι πολλοί. Οι νέοι ευεργέτες του 21ου αιώνα είναι γόνιμο να συνδεθούν με τους ορίζοντες, τις προσδοκίες και την αισθητική των ευεργετών του 19ου αιώνα.
Πηγή: polis-agora.blogspot.com
