«Είμαι τετάρτη γυμνασίου στο Ιδιωτικό Γυμνάσιο του Ισαάκ Καγκελίδη, που λειτουργούσε στο γειτονικό χωριό Αγγελοχώρι. Χρωστάμε πολλά στον επιχειρηματία εκπαιδευτικό οι νέες και οι νέοι των πέντε διπλανών χωριών, γιατί οι περισσότεροι από εμάς δεν επρόκειτο ποτέ, εξαιτίας της φτώχειας, να συνεχίζαμε τις γυμνασιακές σπουδές στη Βέροια ή τη Νάουσα. Πέρα από την οικονομική αδυναμία των γονιών μας υπήρχε και η προκατάληψη της αδυναμίας ελέγχου της εξωσχολικής ζωής μας σε μια πόλη με πολλούς πειρασμούς. Ο Καγκελίδης ήταν μια λυτρωτική λύση. Με λίγα χρήματα και αυτά όταν οι δικοί μας πουλούσαν τις αγροτικές παραγωγές, κράτησε όρθιο αρκετά χρόνια το γυμνάσιο.
Το αποτέλεσμα πολλοί από εμάς, χάρη στο πτυχίο εκείνο, να απαλλαγούμε από τα βάσανα των αγροτοδουλειών, που ήταν τις περισσότερες φορές χωρίς οικονομικό αντίκρυσμα και να βρούμε μία θέση με σταθερό εισόδημα στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα. Εδώ είμαστε στην εθνική παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Μπροστά είναι οι δύο συμμαθήτριες μου της έκτης γυμνασίου, η Ευαγγελία Ντέντου, που έγινε οδοντίατρος και η Κατερίνα Σημίνου, εφοριακός. Σημαιοφόρος ήταν ο καλύτερος μαθητής της Πέμπτης τάξης, Ο Γεώργιος Ποζαντζίδης, που πέρασε στην γεωπονία, αλλά δυστυχώς στο δεύτερο έτος τον χάσαμε σε τροχαίο. Πίσω είμαστε οι τρεις οι αριστούχοι μαθητές της Τετάρτης γυμνασίου, η Χρυσάνθη Κελεσίδου, νηπιαγωγός, ο Αναστάσιος Αλεξαντρίδης, που έγινε γιατρός και η αφεντιά μου.
Θέλω για μία ακόμη φορά να προτείνω την ονοματοδοσία του δρόμου που ενώνει το Ζερβοχώρι με το Αγγελοχώρι. Να πάρει το όνομα του ευεργέτη μας Ισαάκ Καγκελίδη. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για αυτόν.
Κωνσταντίνος Φωτιάδης
ομότιμος καθηγητής ιστορίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
