«Το συγκεκριμένο εγχείρημα είναι μια μουσική καταγραφή ανθρώπων της τρίτης προσφυγικής γενιάς και συγχρόνως μια κατάθεση ψυχής από όλους του συμμετέχοντες, που θεωρήσαμε χρέος μας να παρουσιάσουμε δημόσια αναφέρουν οι συντελεστές Γιάννης Τσανασίδης και Γιώργος Βέργος.
Στόχος είναι να επαληθευτεί η άποψη που θέλει το απλό να είναι διαχρονικό και η συγκεκριμένη δουλειά να αποτελέσει για τις επόμενες γενιές σημείο αναφοράς και φάρο αναγνώρισης των ποιοτικών προσπαθειών.
«Η διαδικασία των ηχογραφήσεων βασίστηκε στον αυθορμητισμό της στιγμής και στις προσωπικές επιλογές του κάθε τραγουδιστή. Η έλλειψη της όποιας προετοιμασίας όσον αφορά τις εγγραφές είχε ως στόχο την απόδοση και αποτύπωση της ψυχικής, πνευματικής, καλλιτεχνικής και βιωματικής διάθεσης του τραγουδιστή, όσο γίνεται πιο πιστά, ανόθευτα και ανεπιτήδευτα. Για το λόγο αυτό δεν μπορούμε να θεωρήσουμε το αποτέλεσμα αυτής της μουσικής προσέγγισης μια συντονισμένη δισκογραφική δουλειά, παρά μια επιτακτική ανάγκη πρωτίστως δική μας και έπειτα όλων αυτών που ασπάζονται με σεβασμό και ευλάβεια την κοσμοθεωρία που στην ολότητα της εκφράζει η μουσική μας παράδοση. Μια παράδοση που κληρονομήσαμε από τους παλιότερους, αλλά και που κατακτούμε αδιάκοπα και καθημερινά στο πέρασμα των χρόνων με τέτοιου είδους πρωτοβουλίες και διεργασίες, που την καθιστούν πλησιέστερη δίχως να την αλλοιώνουν και να την μετατρέπουν σε μια πρόσκαιρη ατομική υπόθεση προβολής και ανάδειξης στο σύγχρονο καλλιτεχνικό στερέωμα» συμπληρώνουν.
Ποιος είναι ο Βασίλειος Σωτηριάδης
Ο Βασίλειος Σωτηριάδης το γένος Ζυγανιτίδη, γεννήθηκε το 1952 στον Κοκκιναρά του νομού Κοζάνης, με απώτερη καταγωγή από τη Λαραχανή και το Αδολί της Ματσούκας. Είναι το δεύτερο παιδί του Στέργιου και της Σοφίας μαζί με τους Χαράλαμπο, Νικόλαο και Βασιλική. Τα πρώτα του βιώματα τα απέκτησε σε μικρή ηλικία από τους Κώστα Κυριακίδη (Πορπάζαλη), Απόστολο Ζυγανιτίδη (Πήλον), Γιώργο Ζυγανιτίδη (Καρτάσογλη), Χαράλαμπο Ζυγανιτίδη και Γιώργο Σαλακίδη (Σαλάκ). Ο παππούς του Χαράλαμπος Σωτηριάδης ή Σωτήρογλης (1890-1957) ήταν αναγνωρισμένος λυράρης στη Λαραχανή και αργότερα πρωταγωνίστησε στα γλέντια που λάμβαναν χώρα στο χωριό, μαζί με τους Γεώργιο Χαραλαμπίδη (1902-1968) και Γιάννη Ζυγανιτίδη (1916-1998).
Το 1980 παντρεύτηκε την Παναγιώτα Παπαδοπούλου και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Χαράλαμπο, τη Σοφία και τον Σάββα και το 1998 εγκαταστάθηκαν στην Ξηρολίμνη όπου ζουν μέχρι και σήμερα. Ο Βασίλειος Σωτηριάδης παίζει, τραγουδά και κατασκευάζει λύρες, εκπληρώνοντας όπως ο ίδιος επισημαίνει το μεράκι και την προσωπική του ευχαρίστηση. Το μουχαπέτ έχει κύριο ρόλο στη ζωή του και οι παρέες του αποτελούνται από μερακλήδες και φίλους των γύρω χωριών και της ευρύτερης περιοχής της Κοζάνης.
Ο ίδιος αναφέρει τους Λευτέρη Κοκκινίδη, Παναγιώτη Σαββίδη, Απόστολο Γρηγοριάδη, Νίκο Σιαμίδη, Νίκο Ζυγανιτίδη, Γιάννη Χαραλαμπίδη, Γιάννη Στεφανίδη, Χαράλαμπο Τσακαλίδη, Βασίλη Παλασίδη, Λάκη και Γιάννη Βασιλειάδη, Στάθη Κατωτικίδη, Γιάννη Κοροσίδη, Γιώργο Τρικιλίδη, Γιώργο και Στέργιο Κικίδη. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του: «Αρρωσταίνω όταν περνάν μέρες χωρίς να κάνω μουχαπέτ. Πολλές φορές κάνω μόνος μου όταν δεν μπορώ να βρω παρέα».
