Η αγαπημένη μου Τραπεζούντα σήμερα θρηνεί έναν αξιόλογο, χαμογελαστό και πολύ αγαπητό άνθρωπο. Τον δημοσιογράφο, σκιτσογράφο και ποιητή Harun Yavruoğlu Τον είχα γνωρίσει αρχικά στο fb το 2015 και παρακολουθούσα καθημερινά τα σκίτσα που δημοσίευε για την εφημερίδα που εργαζόταν. Πολλά από αυτά αφορούσαν την κουλτούρα της Μαύρης Θάλασσας και την αγάπη του για τους ανθρώπους και τον τοπικό πολιτισμό. Ιδιαίτερος και πολύ αναγνωρίσιμος ο τρόπος που σκίτσαρε και πολλές φορές ήταν καυστικός σε θέματα πολιτικοκοινωνικά.. αλλά και αθλητικά, όπως για την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, την Trabzonspor.
Τον γνώρισα από κοντά το καλοκαίρι του 2018 από την αγαπημένη μου φίλη και εικαστικό Şükran Yangin Üst καθώς ήμουν στην στην Τραπεζούντα για την συμμετοχή μου στο Φεστιβάλ Ζωγραφικής της FeminArt. Έτσι, μαζί με την επίσης αγαπημένη φίλη μου και ζωγράφο Hacer Sarı τον επισκεφθήκαμε στην εφημερίδα που εργαζόταν. Μας κέρασε καφέ, βγήκαμε αναμνηστικές φωτογραφίες και στη συνομιλία μας έμαθε κι έδειξε πολύ ενδιαφέρον για την καταγωγή των προγόνων μου από την Κερασούντα.. έτσι του χάρισα τη ζωγραφιά με την Ποντιακή μορφή που λίγο πριν πριν είχα ζωγραφίσει στην αυλή της Αγίας Σοφίας.. και η κουβέντα συνεχίστηκε αργότερα εκτός εργασίας, παρέα με τις φίλες μου σ’ ένα ζαχαροπλαστείο της Τραπεζούντας.. η συζήτηση στράφηκε σε γεγονότα που μας αφορούν και πολλές φορές δημιουργούν διαφωνίες.. ωστόσο αυτό δεν ήταν πρόβλημα για να υπάρξει μια πολύ ωραία και γόνιμη συζήτηση αλλά και μια συνέντευξη μου που δημοσίευσε στην εφημερίδα ΤΑCA βαπτίζοντας με Sofia Giresunlu.. χάραξε τη μνήμη μου όταν χρησιμοποίησε τη φράση που μου έλεγε η γιαγιά μου.. έι γκιντί Σοφία, για να φτιάξει ένα από τα σκίτσα μου.. συγκίνηση μεγάλη και μοναδικό κειμήλιο για μένα.
Γνωρίζω ότι είχε παρουσιάσει τη δουλειά του σε πολιτιστικούς χώρους στην Τραπεζούντα, στο Παρίσι και το διάστημα 28/11 – 1/12/2019 στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, στο φουαγιέ, στο Διεθνές Συνέδριο Ποντιακής Λαογραφίας που διοργάνωσε ο Φάρος Ποντίων. Ήταν 64 ετών και πάλευε μήνες με την επάρατη νόσο, η οποία τελικά τον νίκησε. Είναι τόσο κρίμα να φεύγουν άνθρωποι από τη ζωή που είχαν να προσφέρουν πολλά ακόμη στην τέχνη, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους.
Θέλω να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους φίλους του. Ιδιαιτέρως στους δικούς μου φίλους και φίλες που ξέρω πόσο πονάνε κι εγώ μαζί τους. Στην Ελλάδα λέμε: Καλό Παράδεισο! Ο θεός να αναπαύσει την ψυχή του
Σοφία Αμπερίδου
