«Φέτος η πανδημία που ενέσκηψε άλλαξε άρδην μαζί με την καθημερινότητά μας, τον προγραμματισμό για τις εκδηλώσεις μνήμης του Συλλόγου μας, ενόψει της 19ης Μαΐου και καθώς οι συνθήκες δεν επιτρέπουν την πραγματοποίηση μεγάλων εκδηλώσεων, ο Σύλλογος μας χρησιμοποιώντας τις εφαρμογές της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας θα τιμήσει, όπως οφείλει την 19η Μαΐου, τηρώντας το χρέος μας, προσαρμοζόμενοι στη διαμορφούμενη κατάσταση» αναφέρει η ανακοίνωση του Συλλόγου Ποντίων Κω «Ο Ξενιτέας».
100+1 χρόνια μετά δεν ξεχνάμε!!!
«Όλοι όσοι έχουμε Ποντιακή καταγωγή, μεγαλώσαμε από προσφυγικές οικογένειες. Κάποιοι ανάμεσά μας από τους μεγαλύτερους είναι πρόσφυγες δεύτερης και τρίτης γενιάς και έχουν ακούσει από πρώτο χέρι τις πολύπαθες ιστορίες της οικογένειάς τους. Ποιος μπορεί να διαστρεβλώσει την αλήθεια που μάθαμε από τους παππούδες και τους πατεράδες, όταν εκείνοι έζησαν, βίωσαν και έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα; Αυτοί μας έμαθαν να αγαπούμε πάνω από όλα την πατρίδα, γιατί εκείνοι έζησαν τον ξεριζωμό! Εκείνοι μας δίδαξαν την ηθική, την ακεραιότητα, τον σεβασμό στους μεγαλύτερους, την αξιοπρέπεια, την φιλαλήθεια, την δικαιοσύνη, την εργατικότητα και όλες τις αρετές, εκείνες ειδικά που εξυψώνουν τον άνθρωπο να έχει ιδανικά, αρετές και υπερηφάνεια. Έτσι ακούγεται απόκοσμη η σπαρακτική φωνή του γέροντα Πόντιου, να βγάζει από τα σωθικά του το μεγαλείο της ψυχής, χωρίς ίχνος θυμού, χωρίς να μεμψιμοιρεί, κουβεντιάζοντας με τον δικό του Θεό, σαν φίλος που μπορεί να ακούσει και να του εμπιστευτεί τον πόνο του».
-Έϊ…θεέ μ’.
Ατά τα χάταλα, αδά σην Ελλάδαν εγεννέθαν. Ας έχνε την ευσή μ΄. Αδά ας τρανήν νε κι αδά να θάφκουνταν. Εμάς π΄ εύρεν μας η κατάρα, σ΄ ατά ευλοϊα να είνεται.
-Έϊ …πουλόπα μ΄. Εμείς π΄ εγεννέθαμε και ζήναμε σ΄ αείνα τα αγιασμένα χώματα, όθεν εφέκαμε αλείτουργα τα ταφία τοι αποθαμένων μας και σπαλισμένα και χαλασμένα τ΄ οσπίτια και τα εγκλεσίας εμουν, εμάς αείνα τα χώματα καλούνε μας. Αδά ζούμε και ο νους και ο λογισμός εμουν και η ψύν΄ εμουν, τα παλαιά φωλέας αραεύνε ! Τα….. χαλασμένα τα φωλέας!
-Έϊ …πουλόπαμ΄. Τρανόν ευσήν΄ δίγω σας. Την φωλέαν ποι θα κτίζετε καμίαν να μην χαλάεται.
-Έϊ …θεέ μ΄. Έναν ψύν χρωστώσε. Λελεύω σε… έπαρ΄την.
Ποιος εξέρ΄; Επορεί να πετά και να αναπάεται εκεί απ΄ όπου έρθεν. Ατά τα δάκρε π΄ επότσαν την γην, κ΄ εξέγκαν…. Χορτάρε!
Μαναχά έναν τσιτσέκ που μυρίζ΄ ευωδίαν και εν ατό…. το μικρίτσικον χάταλον τ΄ εγγόν΄!
Ατό ας τρανήν΄ με την ευλοϊαν που πέρ΄ ασ΄ εμάς και να ελέπ΄ την δικαίωσιν.
Τεμέτερον τα σίλεα κι γελούνε, πικραμέν΄ θα φέβουμε ασό κόσμον!
Ατά τα γιαβρία να χαίρουνταν και να γελούνε, να αναπάεται η ψύν΄ εμουν και τα ψύα π΄ επέμναν οπίς΄ σην πατρίδαν!
«Ήδη συμπληρώθηκε ένας αιώνας, από τότε που προσφυγοποιήθηκε ο Πόντος. Ένας ρακένδυτος, γενοκτονημένος λαός που ανέβηκε τον δικό του Γολγοθά, αφήνοντας πίσω τις αδικοχαμένες ψυχές των 353.000 “αγίων” του, θυμάτων της πιο στυγνής βαρβαρότητας, που δυστυχώς συντελέστηκε με την σύμπραξη και την ανοχή των ισχυρών της εποχής. Αν κάποιοι πρέπει να ζητήσουν συγνώμη, πρωτίστως είναι αυτοί οι ισχυροί και κατόπιν οι μακελλάρηδες Κεμαλιστές! Εμείς κάνουμε την υπέρβαση να συγχωρήσουμε τους σφαγείς μας, εκείνοι έχουν το σθένος να πουν την λέξη Συγνώμη; Τα Ποντιακά τα χώματα, όπου και να τα σκάψεις, αίμα παλικαριών θα βρεις κόκαλα θα ξεθάψεις» συμπληρώνεται στην ανακοίνωση του Συλλόγου.
«Αγαπητοί μας φίλοι. Μια αλήθεια θα σας πω. Σήμερα δεν γράφω εγώ, αλλά μέσα απ΄ το κείμενο μου εκφράστηκαν οι προπάτορές μου, μίλησαν οι νεκροί συγγενείς μας και η γενιά της προσφυγιάς. Αυτοί που αν και έφυγαν, οι φωνές τους ηχούν μέσα από τους τάφους, ζητώντας από μας να τους δικαιώσουμε, να διατηρήσουμε την μνήμη τους, αλλά και την ελπίδα της αναγέννησης της Ελληνικής ψυχής. Αυτή η παρακαταθήκη μεταλαμπαδεύεται στις νεότερες γενιές, πολύτιμο φυλακτό να ανθεί χαμόγελο στα δικά τους χείλη, γιατί οι “Άγιοί μας” έφυγαν από τη ζωή, αγέλαστοι και πικραμένοι. Χρέος ιερό να μην λησμονήσουμε, χρέος να διατηρήσουμε την αρχαιοπρεπή γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, τον πολιτισμό και τις παρακαταθήκες που κληρονομήσαμε. Χρέος ιερό να μνημονεύουμε τους νεκρούς μας, ώστε να βρουν ανάπαυση οι ψυχές τους. Φίλοι μου Να ελαφρύνω λίγο από το βάρος θέλησα, να νοιώσω μια στάλα ανακούφιση. Αιωνία η μνήμη των γενοκτονημένων συγγενών μας» καταλήγει η ανακοίνωση.
