Το δικό τους μήνυμα στέλνει η Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας (ΟΠΣΑ) σχετικά με την επερχόμενη επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που φέτος λόγο της πανδημίας του κορονοϊού και τον περιοριστικών μέτρων που ισχύουν σε όλο τον κόσμο θα τιμηθεί διαφορετικά.
Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας
«Αποβίβαση Μουσταφά Κεμάλ στο λιμάνι της Σαμψούντας και έναρξη της δεύτερης φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με αποκορύφωση την καταστροφή–κάψιμο της Σμύρνης το 1922 και την προσφυγιά εκατομμυρίων Ελλήνων από τον Βορρά, παράλια της Μαύρης θαλασσας, έως και τα μικρασιατικά παράλια στο Αιγαίο. Μια από τις πιο μαύρες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, αλλά και της ανθρωπότητας. Ένα κομμάτι ελληνισμού που ξεριζώθηκε από την πατρίδα του από τα μέρη όπου έγραψε ιστορία και επιβίωσε για χιλιάδες χρόνια. Άλωση Κωνσταντινούπολης, πτώση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, σκλαβιά και υποτέλεια στους Οθωμανούς Τούρκους. Όμως δεν λύγισαν, κράτησαν το γλωσσικό τους ιδίωμα, ήθη και έθιμα χριστιανικά, παράδοση. Αν και δεν κατάφεραν να απελευθερωθούν με την επανάσταση του 1821, κατάφεραν όμως να επικρατήσουν και να κυριαρχήσουν κοινωνικά. Στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν πάνω από 1400 σχολεία, με κυρίαρχο το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Έξι συνολικά μητροπόλεις με υπαγωγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, Αμάσειας, Νεοκαισάρειας – Κοτυώρων, Κολωνίας – Νικόπολης, Τραπεζούντας, Ροδοπόλεως και Χαλδίας – Χεριάνων και Θεοδοσιουπόλεως με υπαγωγή στο Πατριαρχείο Αντιόχειας. Τράπεζες, Εφημερίδες, κάθε είδους εμπορικών καταστημάτων».
»Το 1908 όμως έμελλε να αλλάξει τον τρόπο σκέψης των Οθωμανών, έναντι των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η εμφάνιση του κινήματος των Νεότουρκων άλλαξε πολλά. Ενώ προωθούσε την ισονομία αποδείχθηκε εθνικιστικό κίνημα που ήθελε την «κάθαρση» της Τουρκίας από όλους τους «ξένους». Στόχος τους οι χριστιανικοί πληθυσμοί. Πως θα γίνονταν η κάθαρση? «Αμελέ Ταμπουρού» ένα σχέδιο που επεξεργάστηκαν Γερμανοί αξιωματικοί. «Τάγματα εργασίας» αλλιώς για όλους τους άνδρες που δεν κατατάσσονταν στον τουρκικό στρατό. Καταναγκαστική εργασία, εξοντωτικές συνθήκες, μηδαμινή φροντίδα, πολλές οι απώλειες από την πείνα, τις αρρώστιες και τις κακουχίες. Πρώτα θύματα οι Αρμένιοι χριστιανοί, κατόπιν οι Έλληνες του Πόντου. Κάψιμο ολόκληρων χωριών κυνηγητό και σφαγιασμός ανεξαρτήτως ηλικίας, εξανδραποδισμός των χριστιανικών πληθυσμών. Αν και οργανώθηκαν στρατιωτικά με αντάρτικα σώματα καταφέρνοντας καίρια και αποφασιστικά χτυπήματα στον οργανωμένο τουρκικό στρατό, δεν μπόρεσαν να οργανωθούν σε τακτικό στρατό μη έχοντας βοήθεια από την ελληνική κυβέρνηση η οποία ήταν απασχολημένη με την «πολιτική» παρά με την κρίσιμη κατάσταση στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Μέχρι το 1916 ο Κεμάλ με την γενοκτονία 1.500.000 Αρμενίων, κατάφερε να εξαλείψει έναν από τους κινδύνους που είχε να αντιμετωπίσει, ενώ οι Γερμανοί προμήθευαν με πολεμικό υλικό και πάσης φύσεως εφόδια τις ορδές του Κεμάλ. Επόμενος στόχος ο Πόντος και τα αντάρτικα σώματα. Μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή, σύμφωνα με τους ιστορικούς περίπου 350.000 Έλληνες του Πόντου είχαν χάσει την ζωή τους. Μπορεί οι Έλληνες του Πόντου αλλά και της Μικράς Ασίας να κατέφυγαν είτε στην Ρωσία είτε στην μητέρα Ελλάδα με την ανταλλαγή των πληθυσμών και το Μικρασιατικό όνειρο, το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας να πέθανε. Όμως, ο ελληνισμός δεν πέθανε, αλλά κατάφερε να δώσει νέα πνοή στην μητέρα Ελλάδα και να μεγαλουργήσει παρά τις αντίξοες και ρατσιστικές συνθήκες εναντίον του και να αποδείξει για άλλη μια φορά πως: Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο. Εμείς δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας, ζητάμε αναγνώριση της Γενοκτονίας και δικαίωση. 353.000 Ψυχές Ζητούν μια συγνώμη».
