Ακόμα πιο φτωχή γίνεται η ποντιακή παραδοσιακή μουσική μετά τον θάνατο του Γιώτη Γαβριηλίδη όπου έρχεται να προστεθεί σε αυτούς του Πόλιου Παπαγιαννίδη και Χρήστου Τσενεκίδη, και όπως λέει ο σοφός λαός μας «τρίτωσε το κακό». Ο γνωστός τραγουδιστής Γιώτης Γαβριηλίδης έφυγε σήμερα από την ζωή σε ηλικία 60 ετών μετά από πολύμηνη μάχη με την επάρατη νόσο.
Η κηδεία του θα γίνει στην γενέτειρα του το Κολχικό Λαγκαδά αύριο Κυριακή 7 Ιουνίου 2020 στις 14.00.
Ο Γιώτης Γαβριηλίδης υπηρέτησε άξια την ποντιακή παραδοσιακή μουσική και είχε έντονα βιωματική σχέση με αυτή, καθώς δεν ήταν λίγες οι ώρες που έκατσε με ανθρώπους 1ης και 2ης γενιάς στο ίδιο τραπέζι να τραγουδήσουν αλλά και να συζητήσουν ιστορίες «πατρίδας». Φυσικά σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο τόπος καταγωγής του το Κολχικό Λαγκαδά —και η ευρύτερη περιοχή— μιας και εκεί ζούσαν τα αδέλφια Χρήστος και Ανέστης Αιβαζίδης, ο Μήτιας Ταυρίδης καθώς και πολλοί άλλοι γνήσιοι εκφραστές της ποντιακής παραδοσιακής μουσικής. Είχε κάνει αρκετές δισκογραφικές δουλειές μεταξύ άλλων με τους: Γεωργούλη Κουγιουμτζίδη, Ματθαίο Τσαχουρίδη, Θανάση Στυλίδη και άλλους. Ο Γιώτης Γαβριηλίδης είχε αμέριστη αγάπη στους νέους που ασχολούνταν με την ποντιακή μουσική και ήταν πάντα δίπλα τους να τους στηρίξει αλλά και να τους συμβουλέψει. Το κενό που αφήνει είναι αναντικατάστατο αλλά η χαρακτηριστική χροιά της φωνής του δεν θα ξεχαστεί.
Ποιος ήταν ο Γιώτης Γαβριηλίδης
Ο Γιώτης Γαβριηλίδης γεννήθηκε στο Κολχικό του Λαγκαδά το 1960. Ο πατέρας του ήταν Θρακιώτης στην καταγωγή ενώ η μητέρα του ποντιακής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν μάλιστα και μουσικός εκείνης της εποχής έπαιζε αγγείο, δυστυχώς όμως ο Γιώτης δεν είχε την τύχη και τη χαρά να τον ακούσει να παίζει από κοντά διότι τον έχασε πολύ νωρίς. Ο παππούς του Γιώτη —από την μεριά του πατέρα του— έφυγε μικρός και ορφανός από την Θράκη πήγε στην Χρυσαυγή λαγκαδά όπου και υιοθετήθηκε και μετέπειτα εγκαταστάθηκε στο Κολχικό Λαγκαδά. Ο άλλος του παππούς —από την μεριά της μητέρας του— είχε απώτερη καταγωγή την Σάντα του Πόντου, πέρασε από την Ρωσία και συγκεκριμένα το Σοχούμ’ και εγκαταστάθηκε τελικά και αυτός στο Κολχικό.
Τα παιδικά του χρόνια ήταν μαζί με παρέες των παλαιών καλών λυράρηδων και τραγουδιστών όπως ο Χρήστος και ο Ανέστης Αϊβαζίδης ο Πόλιος Σωτηριάδης, ο Μήτιας Ταυρίδης και άλλοι. Χαρακτηριστική είναι η ανάμνηση που είχε για τον Χρήστο Αϊβαζίδη και εξιστόρησε ο ίδιος σε συνέντευξη του: «Θυμάμαι το 1972 που σκοτώθηκε εγώ ήμουν 12 χρόνων. Περίπου το 1968 έβλεπα κάτι αυτοκίνητα μαύρα πολυτελείας να έρχονται στο χωριό να περνάνε μπροστά από το σπίτι μου και να πηγαίνουν στο χωράφι να παίρνουν τον Χρήστο τον Αιβάζ΄ και να πηγαίνουν να γλεντήσουν. Συγκεκριμένα ήταν από το Ωραιόκαστρο οι Χαραβοπουλαίοι, από την Κοζάνη ήτανε κάποιος από την Αθήνα κλπ. Ήταν δηλαδή 3-4 άνθρωποι που είχαν χρήματα και ερχόντουσαν και τον παίρνανε για να πάνε να γλεντήσουν». Κοντά τους δειλά δειλά ξεκίνησε και ο ίδιος να τραγουδάει. Τα χρόνια παρόλο που ήτανε δύσκολα ο κόσμος ήταν πιο αγνός είχε πιο καθαρή ψυχή. Οι μεγαλύτεροι τους είχανε σαν παιδιά τους. Μαζευόντουσαν στο λαγκαδά στο καφενείο του Μήτια Ταυρίδη τραγουδούσαν, έπαιζαν λύρα, δεν τους χάλαγε χατίρι κανείς.
Εκείνη την εποχή γνωρίζει και τον Γώγο Πετρίδη τον Γεωργούλη Κουγιουμτζίδη και αρχίζει να τραγουδάει και άλλα τραγούδια εκτός από αυτά που παίζανε στο χωριό του στα καφενεία. Σιγά σιγά κάνει την είσοδο του στο καλλιτεχνικό στερέωμα όπου σε μεγάλο ποσοστό το οφείλει στον Γιωργούλη Κουγιουμτζίδη ο οποίος τον βοήθησε πολύ. Αναφέρει σχετικά σε συνέντευξη του ο Γιώτης: «Αν δεν υπήρχε ο Γεωργούλης και δεν με ανακάλυπτε να πει “για να πάω στο Κολχικό γιατί κάτι ακούω ότι ένα πιτσιρίκι τραγουδάει ποντιακά και καλά” πιστεύω ότι μπορεί να ήμουν ακόμα στην αφάνεια. Πιστεύω ότι χάρη στον Γεωργούλη Κουγιομτζίδη έφτασα εδώ που έφτασα». Υπήρξε επίσης καυστικός σχετικά με τα «νεοποντιακά» δηλώνοντας χαρακτηριστικά σε άλλο σημείο συνέντευξης του: «Εγώ νομίζω ότι κάπου θα έχει παύση η παράδοση σε μερικά χρόνια εάν συνεχίσουμε να παίζουμε άλλα πράγματα με την λύρα, ξένα δηλαδή και να μην παίζουμε ποντιακά. Πιστεύω ότι θα χαθεί η μουσική μας, εάν θα παίζουμε άλλα πράγματα και όχι ποντιακά».
Συλλυπητήριο μήνυμα για τον θάνατο του Γιώτη Γαβριηλίδη εξέδωσε η ΠΟΠΣ, η ΟΣΕΠΕ και η ΠΟΕ
Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη (ΟΣΕΠΕ): «Ο Ποντιακός Ελληνισμός με θλίψη αποχαιρετά έναν ακόμη μεγάλο εκφραστή της μουσικής μας παράδοσης, τον Γιώτη Γαβριηλίδη από το Κολχικό Λαγκάδα. Το Δοιηκητικό Συμβούλιο της ΟΣΕΠΕ εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήρια τόσο στην οικογένεια του εκλιπόντος, όσο και στην καλλιτεχνική κοινότητα των Ποντίων. Ο Γιώτης Γαβριηλίδης προσέφερε τα μέγιστα ώστε, η παράδοσή μας όχι μόνο να διατηρηθεί αλλά και να παραδοθεί αναλλοίωτη στις επόμενες γενιές των νέων καλλιτεχνών. Ο τρόπος έκφρασης του ήταν ξεχωριστός και ιδιαίτερος, με αυστηρό ύφος και με υψηλό αίσθημα ευθύνης προσέγγιζε πάντα την μουσική θεματολογία του Πόντου. Καλό ταξίδι φίλε Γιώτη, το έργο σου θα παραμείνει ζωντανό στην μνήμη όλων μας». Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων (ΠΟΠΣ): «Σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΠΣ εκφράζει την βαθύτατη θλίψη του για τον χαμό του μεγάλου Πόντιου τραγουδιστή, Γιώτη Γαβριηλίδη. Ο Γιώτης Γαβριηλίδης υπήρξε γνήσιος συνεχιστής της ποντιακής μουσικής παράδοσης και πάντοτε πιστός σε αυτή, ενώ με την αυθεντική του δωρική φωνή ερμήνευσε τραγούδια για τον πόνο αλλά και τη χαρά του ποντιακού λαού. Διακρινόταν πρωτίστως για το ήθος του και τη σεμνότητά του. Υπήρξε φίλος και συμπαραστάτης της Ομοσπονδίας καθώς συμμετείχε σε πολλές δράσεις μας, με παρουσίες σε Συνέδρια Εθνικής Αυτογνωσίας, σε ημερίδες και άλλες δραστηριότητες που προωθούσαν την ποντιακή παράδοση και κουλτούρα. Η απώλεια του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο της ποντιακής μουσικής παράδοσης. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει αγαπημένε μας Γιώτη». Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (ΠΟΕ): «Ο πρόεδρος και το Διοικητικό συμβούλιο της ΠΟΕ εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια, προς την οικογένεια του συμπατριώτη μας καλλιτέχνη Γιώτη Γαβριηλίδη. Ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης ο οποίος με την χαρακτηριστική χροιά της φωνής του μας ταξίδευε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από ακούσματα της ποντιακής μουσικής παράδοσης. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε κοντά σε παρέες παραδοσιακών Ποντίων λυράρηδων και τραγουδιστών, όπως ο Χρήστος Αϊβαζίδης. Ασχολήθηκε με το παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι από νεαρή ηλικία και συνεργάστηκε με πολλούς Πόντιους καλλιτέχνες σε πολλές δισκογραφικές επιτυχίες. Συμμετείχε σε πολλές εκδηλώσεις σωματείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».
