Η Τριανταφυλλιά Γιαννοπούλου είναι τελειόφοιτη στο Τμήμα Κινηματογράφου ΑΠΘ. «Έχοντας συμμετάσχει σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους, αλλά και σε άλλα project, ήθελα η πτυχιακή μου να είναι κάτι πιο προσωπικό» λέει. «Είναι ο τρόπος μου, να τιμήσω, θα έλεγα τον προπάππου μου. Έναν άνθρωπο, που ενώ είχε ζήσει την Γενοκτονία των Ποντίων και την ανταλλαγή του πληθυσμού, μέχρι την τελευταία στιγμή ήταν με το χαμόγελο στα χείλη και έδινε δύναμη στους ανθρώπους που σήμερα δίνουν δύναμη σε εμένα.
«Η ταινία αυτή, για εμένα, αποτελεί μία αναζήτηση στο παρελθόν».
Δηλαδή αυτό που σε οδήγησε στο συγκεκριμένο θέμα είναι ο προπάππους που δεν είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις ή κυρίως η ιστορία του Πόντου;
Το ένα σε συνάρτηση με το άλλο. Η ιστορία του Πόντου, όπως είναι φυσικό, είναι ορόσημο στην ζωή του προπάππου μου, όπως και η ιστορία κάθε ανθρώπου επηρεάζεται από την ιστορία της εποχής που ζει.. Από μικρή, όταν άκουγα ποντιακά τραγούδια ή έβλεπα να χορεύουν ανατρίχιαζα και δάκρυζα. Και αυτό γιατί, μου είχε αποτυπωθεί, ότι έχω καταγωγή από τον Πόντο. Οι άνθρωποι μου θα ήξεραν αυτά τα τραγούδια, αυτούς τους χορούς. Μα το χειρότερο οι άνθρωποί μου, έζησαν αυτόν τον πόνο, όπως και πολλές άλλες οικογένειες. Οπότε, όλα με οδήγησαν στο να θέλω να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για αυτόν τον άνθρωπο και να κρατήσω ζωντανή την ιστορία του. Σαν να είμαι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας.
Γιατί σκέφτηκες να ξεκινήσεις μια online καμπάνια;
Στην σχολή μου έχουμε ένα «έθιμο». Ένας από τους τρόπους, για να συλλέξουμε χρήματα για τις ταινίες μας, είναι τα λεγόμενα party οικονομικής ενίσχυσης! Σκεφτόμουν όμως, πως αυτό λόγω του κορονοϊού δεν είναι τόσο εφικτό να γίνει και επίσης δυστυχώς αυτή την φορά το ποσό που χρειαζόμαστε είναι πολύ μεγαλύτερο, από αυτό που μπορεί να σου καλύψει ένα party. Για αυτό τον λόγο, αποφάσισα να κάνω αυτή την καμπάνια, μέσω της οποίας μπορεί να με βοηθήσει σε αυτό το εγχείρημα, όποιος θέλει, από όποια γωνιά του πλανήτη και αν βρίσκεται. Ο όρος που χρησιμοποιείται για αυτή την διαδικασία, που ονομάζεται crowdfunding, είναι πολύ διαδεδομένος, αλλά στην Ελλάδα όχι τόσο. Αυτό σύντομα ελπίζω να αλλάξει, καθώς το βρίσκω πολύ όμορφο να βοηθάει ο ένας τον άλλον ακόμη και με ένα ευρώ.
Τι δυσκολίες πιστεύεις πως θα αντιμετωπίσεις με την ομάδα σου;
Πάντα μα πάντα, στην διαδικασία κινηματογράφησης μίας ταινίας αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες. Από το ότι δεν το σηκώνει ο ηθοποιός και έχει αργήσει δύο ώρες ,μέχρι το ότι βρέχει, δεν μπορούμε να γυρίσουμε το εξωτερικό και αύριο πρέπει να επιστρέψουμε τον εξοπλισμό. Τώρα, οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με την ομάδα μου, είναι η αναζήτηση οικονομικών πόρων. Πάντοτε υπήρχε αυτό το πρόβλημα, αλλά αυτή την φορά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς με όλα αυτά που περάσαμε και εξακολουθούμε να περνάμε, είναι πιο περίπλοκο να βρεθούν αυτά τα χρήματα. Επιπλέον, ένα ακόμη ζήτημα είναι, πως στην ουσία όλη η προετοιμασία της ταινίας γίνεται από απόσταση. Οι συνεργάτες μου, Αντζέλικα Μουχσιάδου, ο Θεολόγος Βαβδινούδης και ο Δημήτρης Καλλιφατίδης, βρίσκονται στην Θεσσαλονίκη και εγώ στην Καλαμάτα. Ευτυχώς, που με αυτά τα τρία άτομα έχω τόσο καλή επικοινωνία, καθώς αλλιώς θα ήταν ανέφικτο να γίνει όλη αυτή η δουλειά, εφόσον μάλιστα για την δημιουργία μίας ταινίας μεσαίου μεγέθους χρειάζονται τουλάχιστον δεκαπέντε άτομα. Τέλος, το μεγαλύτερο πρόβλημα, ή αν θέλετε φόβος μας είναι το αν θα μπορούμε να κάνουμε γυρίσματα τις ημερομηνίες που έχουμε ορίσει ή αν τα σχέδια μας θα αλλάξουν εξ ολοκλήρου. Θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι όμως, καθώς κάνοντας κινηματογράφο στην Ελλάδα και τις περισσότερες φορές χωρίς budget, έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε όποιο εμπόδιο εμφανίζεται στον δρόμο μας.
Αν είχες την ευκαιρία να ρωτήσεις κάτι τον άνθρωπο αυτόν τι θα ήταν;
Νομίζω, πως αν είχα την ευκαιρία, έστω για μία στιγμή να βρεθώ με αυτόν τον άνθρωπο, τον προπάππου μου δηλαδή, ενώ θα είχα τόσα να τον ρωτήσω θα προτιμούσα να του κάνω μία σφιχτή αγκαλιά.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για αυτή την ταινία;
Οι στόχοι μου για αυτή την ταινία, είναι αρχικά να γυριστεί και μετά πιστεύω όλα τα άλλα θα έρθουν. Φυσικά, θέλω να την δει ο κόσμος, να ταξιδέψει σε φεστιβάλ, αλλά πιο πολύ από όλα, θέλω να την απολαύσουν οι άνθρωποι μου και κατά συνέπεια και του προπάππου μου. Να δω στα μάτια τους την ικανοποίηση, ό, τι το αποτέλεσμα αντιπροσωπεύει, τον πατέρα τους, τον παππού τους, τον θείο τους κλπ. Επίσης, θα ήθελα αυτή η ταινία να αποτελέσει την έναρξη μίας μίνι σειράς ντοκιμαντέρ που σκέφτομαι εδώ και χρόνια να κάνω.
Υ.Γ. Όποιος θέλει να συνεισφέρει οικονομικά στην προσπάθεια της Τριανταφυλλιάς και να ολοκληρωθεί το ντοκιμαντέρ μπορεί να κάνει μια δωρεά εδώ.
Πηγή: mikropragmata.lifo.gr / Χρήστος Λαζάρου
