Στον Πόντο την περίοδο της Σαρακοστής, εκτός από νηστεία και θρησκευτική ευλάβεια, συνήθιζαν να λένε και κάποιες εκφράσεις. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες φράσεις και παροιμίες τις οποίες έλεγαν σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας.
Στο χωριό Αντρεάντων Αμισού οι κάτοικοι έλεγαν την παρακάτω παροιμία με σκοπό να ειρωνευτούν τους Τούρκους, οι οποίοι την περίοδο της Σαρακοστής δεν νήστευαν. Συγκεκριμένα έλεγαν: «Ο Τούρκον ντ’ έγροικα ας σην Πάσχαν, ζουρ ζουρ πίν’ το τάν’», δηλαδή «Ο Τούρκος τι ιδέα έχει από Πάσχα (νηστεία), ζουρ ζουρ πίνει ταν (αραιωμένο γιαούρτι)». Μια άλλη παροιμία της περιοχής εκείνης ήταν: «Αν έρχουνταν τα παπούτσα μ’ ευτάω Πάσχαν κι αν ‘ κ’ έρχουνταν τερώ», δηλαδή «Αν έρθουν τα παπούτσια μου θα κάνω Πάσχα κι αν δεν έρθουν θα γίνω θεατής (όσων γιορτάσουν)», λεγόταν από αυτόν που παραπονιέται για την φτώχεια.
Στην περιοχή της Χαλδίας, την περίοδο του Πάσχα έλεγαν: «Χάσον τον Ιούδαν ας σην καρδία σ’ να ελέπ’ ς την Ανάστασην», δηλαδή «Διώξε από την καρδιά σου τον Ιούδα για να δεις την Ανάσταση του Χριστού». Η φράση αυτή αφορούσε την μετάνοια, η οποία καθαρίζει την ψυχή. Επιπλέον, υπήρχε και η ακόλουθη φράση: « Το κόκκινον το τσέπλ’ ως να ‘κι ρούζ’ ση γην άνοιξη ‘κ έρται», δηλαδή «Αν δεν πέσει το κόκκινο τσόφλι (του πασχαλινού αυγού) στη γη, δεν έρχεται η άνοιξη. Η φράση αυτή έχει να κάνει με τον ερχομό της άνοιξης.
Τέλος, στην περιοχή της Ματσούκας έλεγαν: «Έεις να τρως; Χριστός Ανέστη ‘κ’ έεις να τρως; Θάνατος πατήσας», δηλαδή «Έχεις να φας, Χριστός Ανέστη, δεν έχεις να φας, θάνατον πατήσας». Με αλλά λόγια αν έχεις όλα τα απαραίτητα καλοπαιρνάς, ενώ όταν δεν τα έχεις υποφέρεις.
