Με την πάροδο κάποιων εβδομάδων από τις εκδηλώσεις για την επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων και την πολυσυζητημένη επίθεση στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, αξίζει να θέσουμε ψύχραιμα και αντικειμενικά, χάρη στην απόσταση που δίνει ο χρόνος, κάποιους προβληματισμούς σχετικά με την στάση που τηρεί ο λεγόμενος «οργανωμένος ποντιακός χώρος» απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει κατά καιρούς.
Στις 5 Νοεμβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην Αθήνα συγκέντρωση διαμαρτυρίας από την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (ΠΟΕ) κατά του τότε υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη για τις δηλώσεις του με τις οποίες αμφισβητούσε την Γενοκτονία των Ποντίων.
Η συγκέντρωση αυτή «έπαιξε» στα ΜΜΕ λόγω της βίαιας σωματικής επίθεσης που δέχτηκε ο βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος. Το περιστατικό καταδίκασαν σύσσωμα τα ΜΜΕ, τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», καθώς και η ΠΟΕ με την Διεθνή Συνομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων (ΔΙΣΥΠΕ), ως όφειλαν να πράξουν.
Λίγες μέρες μετά, στις 9 Νοεμβρίου 2015, πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη συγκέντρωση και στη Θεσσαλονίκη, που ούτε και εκεί έλειψαν τα επεισόδια. Αυτή τη φορά θύμα επίθεσης ήταν ο βουλευτής Κιλκίς της Χρυσής Αυγής Χρήστος Χατζησάββας.
Όμως σε αυτή την περίπτωση δεν είχαμε καμία καταδίκη ούτε από τα ΜΜΕ ούτε από τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά ούτε ακόμα και από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες που εκφράζουν τον ποντιακό ελληνισμό. Μάλιστα η ιστοσελίδα γνωστής κυριακάτικης εφημερίδας μόνο που δεν πανηγύριζε, αφού είχε ως τίτλο «Θεσσαλονίκη: Πόντιοι έδιωξαν με τις κλωτσιές στελέχη της Χρυσής Αυγής».
Μετά από αυτά ο «οργανωμένος ποντιακός χώρος», κήρυξε ως «ανεπιθύμητα» τα στελέχη της Χρυσής Αυγής στις εκδηλώσεις του, γιατί με την παρουσία τους στιγμάτιζαν τις κινητοποιήσεις των Ποντίων ως «ακραίες».
Τα αιτήματα των κινητοποιήσεων εκείνων ήταν:
α) η καταβολή των συντάξεων, σύμφωνα με τις διαδοχικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης.
β) η αποκατάσταση του κεφαλαίου που εξαιρέθηκε από την διδακτέα ύλη της Γ΄ Λυκείου.
γ) η άμεση αποπομπή του αρνητή της Γενοκτονίας Νίκου Φίλη όχι μόνο από το υπουργείο Παιδείας, αλλά από το κυβερνών κόμμα, ως το ελάχιστο χρέος προς την ανθρωπότητα.
Τελικά το κόμμα που ενήργησε εις βάρος του ποντιακού ελληνισμού, ήταν εκείνο που χαρακτηρίστηκε «ανεπιθύμητο» στις εκδηλώσεις του ή τα κόμματα που οι αρχηγοί τους κατέθεσαν στεφάνι στο μαυσωλείο του Γενοκτόνου Μουσταφά Κεμάλ και τα στελέχη τους προσβάλουν την μνήμη ενός ολόκληρου λαού;
Κάθε χρόνο στις επετειακές εκδηλώσεις για την Γενοκτονία παρακολουθούμε το ίδιο έργο: Βουλευτές της κυβέρνησης ή ακόμα και υπουργοί να καταθέτουν στεφάνια στην μνήμη των γενοκτονηθέντων και μετά από μία ώρα η ίδια κυβέρνηση να έχει δώσει εντολή στην αστυνομία να μην επιτρέψει στους εκπροσώπους των ποντιακών σωματείων να επιδώσουν ψήφισμα στην τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα ή στο τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη!
Γιατί; Μα για να μην διαταραχθούν φυσικά οι «άψογες» ελληνοτουρκικές σχέσεις και μην στεναχωρήσουμε τους γείτονες, οι οποίοι κατά τ’ άλλα κρατούν δύο Έλληνες στρατιωτικούς ομήρους χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες εδώ και τρεις μήνες!
Η εκάστοτε κυβέρνηση λοιπόν βρίσκει και τα κάνει, αφού ο «οργανωμένος ποντιακός χώρος» τους καλεί στις εκδηλώσεις του και δεν χαρακτηρίζει «ανεπιθύμητους» όσους πολιτικούς και κόμματα προσβάλουν τα ιερά και τα όσια μας.
Σφάξε με αγά μου να αγιάσω δηλαδή!
Και εδώ δεν χωράει η δικαιολογία «μα το κόμμα ή ο τάδε βουλευτής διαχώρισε τη θέση του από τις δηλώσεις που μας έθιξαν». Γιατί τότε θα θυμηθούμε τον βουλευτή των ΑΝΕΛ Δημήτρη Καμμένο, ο οποίος εκπαραθυρώθηκε μέσα σε δώδεκα ώρες από την κυβέρνηση επειδή κάποτε είχε ανεβάσει σε λογαριασμό του στο διαδίκτυο φωτογραφίες, οι οποίες θεωρήθηκε ότι έθιγαν τους Εβραίους.
Η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» όμως στην περίπτωση του Νίκου Φίλη, παρά τις έντονες αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις των Ποντίων, υποβάθμισε το θέμα και το έθαψε παντελώς.
Η ανοχή είναι συνενοχή λοιπόν.
Και ερχόμαστε στην επίθεση που δέχτηκε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης στις 19 Μαΐου 2018, για την οποία διέρρηξε τα ιμάτια του σύσσωμο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα καθώς και ο οργανωμένος ποντιακός χώρος.
Μόνο που η συντριπτική πλειοψηφία των Ποντίων αλλά και των Ελλήνων πατριωτών γενικότερα δεν έδειξε καμία συμπάθεια στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Από τα σωματεία μόνο ο Παμποντιακός Σύλλογος «Η Αργώ» με έδρα την Καλλιθέα —απ’ όσο έπεσε στην αντίληψη μου— εξέδωσε από την επομένη κιόλας μέρα καταδικαστική τοποθέτηση κατά του κ. Μπουτάρη για τις προσβολές του στον ποντιακό ελληνισμό.
Μετά από έντεκα ημέρες και αφού είχε προηγηθεί η γενική κατακραυγή, τότε εξέδωσε και η ΠΟΕ δελτίο Τύπου με το οποίο προειδοποιούσε πως «άθλιες δημόσιες τοποθετήσεις, όπως αυτές του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, αλλά και πολλών άλλων, που τις τελευταίες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας, θα απαντηθούν από την ελληνική δικαιοσύνη».
Όμως στο ίδιο δελτίο έγραφε επίσης ότι, «οι προσπάθειες συγκεκριμένων κύκλων, ακόμη και ορισμένων παροπλισμένων στελεχών του Οργανωμένου Ποντιακού Κινήματος, να συνδέσουν τις ποντιακές οργανώσεις με ακραίους πολιτικούς χώρους θα προκαλούσαν απλά γέλιο, αν δεν ήταν επικίνδυνες για την πορεία του αγώνα μας για διεθνοποίηση του ζητήματος της Γενοκτονίας. Ξεκαθαρίζουμε πως το οργανωμένο ποντιακό κίνημα δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι ουδεμία σχέση έχει με ακραίους χώρους, ωστόσο δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να προσεταιριστεί ή να υπονομεύσει τον αγώνα μας».
Δηλαδή αυτή είναι η προτεραιότητα μας; Να μην χαρακτηριστούμε «ακραίοι» από τους ψευτοκουλτουριάρηδες; Αυτό μας έθιξε και μας έκανε να θυμηθούμε και τις προσβολές Μπουτάρη;
Το συμπέρασμα είναι ότι άμα συνεχιστεί αυτή η τακτική υποχωρητικότητας του οργανωμένου ποντιακού χώρου στο πολιτικό σύστημα το μόνο βέβαιο είναι ότι οι προσβολές θα συνεχίζονται σε βάρος των γενοκτονηθέντων και ολόκληρου του ποντιακού ελληνισμού.
Θοδωρής Ασβεστόπουλος, δημοσιογράφος.
