Είναι αξημέρωτα της Δευτέρας της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν ένας επίμονος ήχος από σειρήνες μεταφέρει την είδηση του πολέμου, ενός πολέμου που είχε αρχίσει ουσιαστικά 2,5 μήνες πριν, τον Δεκαπενταύγουστο, με τη βύθιση του ευδρόμου «Έλλη». Μια ημερομηνία-σύμβολο που εξελίχθηκε σε ένα αιώνιο σύμβολο αυταπάρνησης, ηρωισμού, ενότητας, τιμής και νίκης. Είναι η επέτειος της αντίστασης του λαού μας απέναντι στο φασίστα εισβολέα, είναι η επέτειος του «ΟΧΙ». Το «ΟΧΙ» ως έννοια, σηματοδοτεί το μέγιστο κατόρθωμα της ενότητας και αποφασιστικότητας των Ελλήνων. Είναι σταθμός με βαθύ νόημα, γιατί θα συμβολίζει αιώνια την πάλη του δικαίου με το άδικο, την πάλη για την αρετή και τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αιώνια μάχη του μικρού απέναντι στον μεγάλο, την ανυπακοή και την άρνηση υποταγής. Η 28η Οκτωβρίου, θα παραμείνει πάντα μια ζωντανή δύναμη και ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Όπως γράφει ο Γιώργος Θεοτοκάς, «είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, που αισθάνουμαι τέτοιαν ομόνοια να βασιλεύει στον τόπο». Και όλα αυτά για ένα και μόνο σκοπό, την ελευθερία του τόπου και του λαού μας.
Στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας γράφτηκε με ιδρώτα και αίμα η σύγχρονη εποποιία του λαού μας. Γράφτηκε με την καρδιά και την ψυχή του Έλληνα, είτε βρισκόταν στην πρώτη γραμμή, είτε στα μετόπισθεν. Οι λίγοι ύψωσαν το ανάστημά τους στους πολλούς, οι αδύναμοι αντιστάθηκαν αποφασιστικά απέναντι στους δυνατούς, το δίκαιο αναμετρήθηκε με τη βαρβαρότητα, η ιστορία με τους βεβηλωτές της.
Μία στάση ζωής και μια περιφρονητική ματιά στο θάνατο, μία αδιαπραγμάτευτη αντίσταση και ανυπακοή, που εμείς οι Έλληνες Πόντιοι γνωρίζουμε καλά από την περίοδο της Γενοκτονίας των προγόνων μας και την κουβαλάμε βαθειά μέσα στην ψυχή μας. Σε κάθε επέτειο ανατρέχει όχι μόνο στον ηρωισμό και τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας, αλλά με ιερό σεβασμό η μνημοσύνη σκεπάζει τα σκηνώματα των πεσόντων που με τη θυσία τους κέρδισαν μια θέση στο πάνθεον των ηρώων και εμείς το μεγάλο κληροδότημα της Ελευθερίας.
Στις μέρες μας ο φασισμός, σε κάθε του μορφή και έκφανση, είναι ακόμα ζωντανός και επικίνδυνος. Στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), στην Ουκρανία, στη Συρία, στο Ισραήλ, στη Γάζα, ο πόλεμος μαίνεται με πρώτα θύματα αμάχους και κυρίως παιδιά. Οι λαοί βροντοφωνάζουν το δικό τους «ΟΧΙ».
Όχι στον Πόλεμο. Όχι στο Φασισμό. ΟΧΙ.
