Ο Φεβρουάριος στον Πόντο λεγόταν «Κούντουρος», δηλαδή με κοντή ουρά. Στην Σινώπη και την Ινέπολη λεγόταν «Κουτσούκης» που στα Τούρκικα σημαίνει «μικρός μήνας» (kucukay). Στις περιοχές αυτές πίστευαν πως όποιος άντρας εργαζόταν τις τρεις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου ή όποια γυναίκα ήταν έγκυος, θα γεννούσε ελαττωματικό παιδί, το οποίο αποκαλούσαν Κουτσουκιάρη ή Κουτσουκιάρικο.
Στη Σάντα κατά τον μήνα Φεβρουάριο δεν τελούσαν γάμο, καθώς θεωρούσαν τον μήνα αυτό γρουσούζικο, ιδιαίτερα στις δίσεκτες χρονιές. Για τον ίδιο λόγο, στο Σταυρίν, δεν άρχιζαν καμία δουλειά την 1η ημέρα του Φεβρουαρίου.
Στον Πόντο κατά τον Φεβρουάριο γινόντουσαν οι προεργασίες και οι δουλειές που αφορούσαν τα δέντρα, όπως είναι τα κλάδεμα και το μπόλιασμα. Τον ίδιο μήνα φυτεύαν και τα περισσότερα καρποφόρα δέντρα.
Το χιόνι του Φεβρουαρίου δεν είχε την ίδια παγερότητα με το χιόνι που έπεφτε τον Ιανουάριο, γι’ αυτό και έλεγαν: «Κουντούρου χιόνιν βούτερον» …δηλαδή χιόνι Φεβρουαρίου σαν βούτυρο
Ο Φεβρουάριος κατά περιοχές
Στον Πόντο, κατά περιοχές (λόγω διαφορετικών διαλέκτων), υπήρχαν αποκλείσεις και διαφορές σε ονομασίες και πράγματα. Έτσι, οι Πόντιοι με τις λαϊκές τους δοξασίες, φόβους και δεισιδαιμονίες είχαν διάφορες εκφράσεις και για τον μήνα Φεβρουάριο:
Σταυρίν – «Έρθεν και ο Κούντουρον, θα τρως πολλά βούτουρον»
Κρώμνη – «Ο Κούντουρον έν’ λειψός, ποδεδίζω τον Χριστό σ’»
Σούρμενα – «Ο Κούντουρον φέρ’ το κρύον, νασάν ‘κείνον π’ έχ’ το βίο»
Ινέπολη – «Φλεβάρη μου κι αν φλίβεσαι (θλίβεσαι), καλοκαιρ’νός μυρίεις»
Κοτύωρα – «Έρθεν και ο Κούντουρον, τα κάτας μιάου – μιάου» – κατά το ζευγάρωμα των γάτων
Οι γιορτές του Φεβρουαρίου
Στον Πόντο τιμούσαν ιδιαίτερα τις παρακάτω ημερομηνίες και γιορτές:
1 Φεβρουαρίου: Του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Τρύφωνα από την Απάμεια της Βιθυνίας του αρχαίου Πόντου. Θεωρείτε ο Άγιος των σπαρτών και προστάτης από τις καταστροφές και τις θεομηνίες.
2 Φεβρουαρίου: Υπαπαντή του Σωτήρος Χριστού
3 Φεβρουαρίου: Βλασίου του Βουκόλου, από το Δεβελί Καισαρείας του αρχαίου Πόντου, ο οποίος μαρτύρησε το 54 μ.Χ.
10 Φεβρουαρίου: Του Οσίου Ζήνωνος και του Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους. Ο όσιος Ζήνων ο γραμματοκομιστής (345-395) καταγόταν από τον Πόντο.
11 Φεβρουαρίου: Του Ιερομάρτυρος Βλασίου. Ο ιερομάρτυς Βλάσιος ήταν γιατρός που θεράπευε δωρεάν τον κόσμο. Την ημέρα αυτή φτιάχναν το «χασίλ», ένα φαγητό από βρασμένο σιτάρι και μαγειρευμένο με βούτυρο και μέλι.
17 Φεβρουαρίου: Του Αγίου Θεοδώρου Τήρωνος του Μεγαλομάρτυρος. Τον τιμούσαν ιδαίτερα στον Πόντο, μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη.
24 Φεβρουαρίου: Η Α’ και Β’ εύρεση της τιμίας κεφαλής (κάρας) του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου.
Πηγή: lelevose.gr
