Μια ομάδα παιδιών μαζευόταν και άνοιγε στο έδαφος μια λακκούβα. Έπειτα, έβρισκαν μια πέτρα, η οποία πρόσεχαν να είναι όσο πιο στρογγυλή γινόταν, καθώς θα έπαιζε, κατά κάποιο τρόπο, το ρόλο της μπαλλας.
Αυτή την πέτρα, λοιπόν, έπρεπε να τη βάλουν στο λάκκο με τρία χτυπήματα, τα οποία θα γίνονταν είτε με κουτσό είτε με κάποιο ξύλο. Αν αποτύγχανε ο ένας, συνέχιζε ο επόμενος και ούτο καθ΄εξής, μέχρι να μπει η πέτρα στη λακκούβα.
Από το βιβλίο της Έλσας Γαλανίδου-Μπαλφούσια, «Λαογραφικά του Πόντου, Απ΄όσα μου είπαν και… άλλα».
