Ακολουθεί μια ακόμη συγκλονιστική ιστορία από τα μαύρα χρόνια της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Στη συγκεκριμένη, παρουσιάζεται, για μια ακόμη φορά, το μένος των Τούρκων προς τους Πόντιους και η ατίμωση προς τις γυναίκες.
Ακολουθεί η μαρτυρία:
«Θυμάμαι μάνα, που μου λεγες πως τη δεκαεφτάχρονη ξαδέρφη σου, την Θεοδώρα, μαζί με άλλες δυο γυναίκες, που κρατούσαν αγκαλιά τα νήπιά τους,0 τις ξεχώρισαν από την αυλή του σχολείου της Σαμψούντας, όπου είχαν συγκεντρώσει όλα τα γυναικόπαιδα, τις πήγαν σε μια αίθουσα κι εκεί έξι χωροφύλακες τις βίασαν.
Πως η Θεοδώρα τους χτυπούσε, τους έσχισε τα πρόσωπα. Κι αυτοί τη σκότωσαν με μαχαίρια. Έβγαλαν την καρδιά της κι έσταξαν το αίμα πάνω στις άλλες γυναίκες για να τις τρομοκρατήσουν.
Κι αυτές, καθώς μαζί μ’ όλο το καραβάνι, τις οδηγούσαν στην εξορία, περνώντας πάνω από μια ψηλή γέφυρα, έριξαν πρώτα τα παιδιά τους κάτω και μετά πήδηξαν κι αυτές πάνω στους μυτερούς βράχους».
Από την αφήγηση της Σιώνας Τσιρκινίδου, μητέρας του συγγραφέα, Χάρη Τσιρκινίδη.
