Επήγεν είνας να κλέφτ’ λάχανα ας έναν κεπίν. Έχπασεν κάμποσα κ’ εσέγκεν ατα ‘ς σό σακκίν απέσ’ καί ετοιμάεν νά φορτούτ’ ατα. ‘Σ εκείνο απάν έρθεν κι ο νοικοκύρτς και λέει ατόν «αδαπέσ’ ντ’ έραευες;»
– «Αέρας εφύσεσεν κ’ έγκε με» είπεν εκείνος.
– «Τα λάχανα πα τ’ έχπανες;»
– «Σίτα εκράτ’να τα κ’ εσκούμ’νε εχπάγαν», είπεν.
– «Καλόν και ‘ς σακκίν απέσ΄πα ντ’ έβαλλ’νες ατά;»
– «Εγώ πα ατό νουνίζω» είπεν εκείνος.
Απόδοση στη νέα ελληνική
Πήγε ένας να κλέψει λάχανα από έναν κήπο. Άρπαξε κάμποσα, τα έβαλα μέσα στο σακί του και ετοιμάστηκε να τα φορτωθεί. Εκείνη την ώρα ήρθε ο νοικοκύρης –του κήπου– και του λέει «τι ψάχνεις εδώ;»
– «Ο αέρας φύσηξε και με έφερε» είπε αυτός.
– «Τα λάχανα τι τα άρπαξες;»
– «Όταν τα κρατούσα και σηκώθηκα ξεριζώθηκαν» είπε.
– «Καλά και στο σακί μέσα τι τα έβαλες;»
– «Και εγώ αυτό σκέφτομαι», είπε εκείνος.
*Από το Αρχείον Πόντου, τόμος έβδομος, ανέκδοτο από την περιοχή της Χαλδίας.
